Op het leugenbankje van Zoutkamp praten de mannen zelfs over baby´s

Gerrit voor het leugenbankje, met daarboven de tekst ´n Leug´nkje hier, ´n leug´nkje doar. Zeg mor niks, ´t is aalmoar woar!

Dat is een tegenvaller voor Gerrit de Vries. Kijkt-ie vrijdagmorgen (5 april) bij het leugenbankje in Zoutkamp en zit er niemand. ´Het weer is toch goed? De anderen zijn vast en zeker met de vrouw inkopen aan het doen voor het weekend´, zegt de oud-visser lachend.

Vrijwel dagelijks komt Gerrit (78) naar de praatplek voor veelal gepensioneerde Zoutkampers met een visserijverleden. ´Zeker drie, vier keer per dag fiets ik langs de haven. Het water trekt toch. Mijn vrouw Dina en ik hebben niet voor niets een plezierjachtje, waarmee we in Nederland en Duitsland varen.´

´We zitten meestal met een man of vijf op het bankje en de sfeer is zonder uitzondering prima. En nooit slaande ruzie hè, haha. We praten over van alles, de visserij, nieuwtjes. Zelfs over baby´s, toch niet echt een mannenonderwerp.´

Leren zat niet in mijn bloed

Gerrit was op zijn vijftiende al visser, op de ZK 3 van zijn vader en oom. ´Ik heb nog twee jaar op de mulo gezeten, maar de visserij had mijn belangstelling. ´s Middags stond ik te kijken op de dijk of mijn vader alweer binnenvoer terwijl mijn boeken open op het bureau lagen. Nee, leren zat niet in mijn bloed.´

´We voeren voor dag en dauw uit, als het tij gunstig was, en kwamen dezelfde dag weer thuis. Tegenwoordig heb je koeling en zijn de schippers dagen op zee. Lijkt me niks. Vroeger kon je weleens iets langer van huis, maar alleen als het koud was, in de herfst of winter. We visten op garnalen. Als de garnalenvangsten matig waren, visten we zomers op tong en ´s winters op haring.´

Voor mij had de afsluiting van de Lauwerszee niet gehoeven

De afsluiting van de Lauwerszee in 1969 doet hem nog altijd pijn. ´Zoutkamp was een bruisend dorp aan zee en dat trok altijd veel volk. Eb en vloed was van de een op de andere dag voorbij en de vissersschepen verhuisden naar Lauwersoog. Dagjesmensen gaan nu vooral naar Lauwersoog terwijl daar toch weinig te zien is. Nee, voor mij had de afsluiting niet gehoeven´, aldus Gerrit, die bijna 20 jaar geleden gebruikmaakte van de saneringsregeling en sindsdien van zijn pensioen geniet.

´Maar´, zegt de Zoutkamper eerlijk, ´zo eens in de veertien dagen ga ook ik naar Lauwersoog, even een visje eten en de schepen bekijken.´

Omdat het vijftig jaar geleden is dat de Lauwerszee werd afgesloten, is in het Visserijmuseum in Zoutkamp dit seizoen de tentoonstelling ´Het Verdriet van Zoutkamp´ te zien.

Passerende schepen ontgaan Gerrit niet.