Sjoerd en Anita van Dijk runnen al meer dan een kwarteeuw met alle liefde café De Brug in Ezinge. Een gezellig bruin café met een restaurantgedeelte waar de gasten alleen biologische maaltijden geserveerd krijgen. En op het overdekte buitenterras gaan de zelfgemaakte appel- en pruimentaart er bij de bezoekers goed in.
De onbespoten groenten, kruiden en aardappelen komen uit eigen tuin en het vlees van eigen koeien, lammeren en varkens. Want Sjoerd is hobbyboer, volkstuinder, klusser én kroegbaas.
Binnen een jaar sprak Anita zo Gronings als een geboren Zuurdiekster
De geparkeerde trekker voor de kroeg aan de Torenstraat duidt al op de bijzondere combinatie hobbyboer/caféhouder. Sinds 1 april 1993 zitten ze in dit monumentale pand waaraan ze inmiddels het nodige verbouwd hebben.
´We hielpen Gerrit Arkema vaak mee bij evenementen in Zuurdijk en Zoutkamp, zodat we enige horeca-ervaring hadden en wisten waar we aan begonnen´, vertelt Anita bij wie de Rotterdamse afkomst nog hoorbaar is, hoewel ze op haar veertiende al in Zuurdijk kwam te wonen. Daar kreeg ze al snel verkering met dorpsgenoot Sjoerd. Binnen een jaar sprak ze zo Gronings als een geboren Zuurdiekster.
Vorig jaar vierden ze hun 25-jarig jubileum als kroegbaas. Sjoerd: ´Vrijdags moest ik een zware operatie ondergaan in het ziekenhuis. Ik zei direct tegen de chirurg: zondag moet ik weer thuis zijn, dan hebben we ons jubileumfeest en daar moet ik bij zijn. Komt goed, zei zij. En het kwam goed. Volgens haar heb ik mooi geneesvlees.´
Ziekenhuizen ziet de 59-jarige Sjoerd de laatste jaren meer dan hem lief is nadat bij hem tumoren zijn ontdekt. ´Ik heb al diverse therapieën gevolgd en ben nu net weer met een nieuwe chemokuur bezig. Heb de eerste van vier gehad. Dat hakt er wel in, maar we blijven positief en gaan gewoon door, alhoewel ik mij niet altijd even happy voel. Maar mijn opa zei altijd: jammeren kan later altijd nog.´
Anita: ´Niet nadenken, deurbroezen.´
Sjoerd: ´Nadenken doe ik toch al niet.´
Anita: ´Sjoerd doet nog wel klussen hier, maar met zijn klussenbedrijf is hij gestopt. ´s Avonds is hij vaak zo moe dat hij al om acht uur, half negen naar bed gaat.´
Ik leid het leven van een slaaf. Constant wordt mij verteld wat ik moet doen
Samen en met de familie slaan ze zich door deze moeilijke tijd, maar heuglijke momenten zijn er volop. ´Drie kinderen hebben hier hun huwelijksfeest gehad en vrijdag (23 augustus) volgt de vierde, onze zoon Fokke trouwt met Sharon van Wolde. Ik maak de bruidstaart, Sjoerd staat in de keuken´, zegt Anita (56). ´Ik leid het leven van een slaaf´, reageert haar wederhelft, ´constant wordt mij verteld wat ik moet doen.´
De Brug biedt onderdak aan de biljart-, sjoel- en kaartvereniging. Ook de jaarlijkse feestweek speelt zich er voor een deel af. Het restaurantgedeelte is de afgelopen jaren steeds belangrijker geworden. Geregeld organiseren Sjoerd en Anita thema-avonden. Zo is er binnenkort een mossel/spareribs-weekend en een whisky-avond. Vaste prik is elke dinsdag en donderdag de mee-eetavond. Daarnaast kan altijd van de menukaart worden gegeten. Anita is de chef-kok, voor de voorbereidende werkzaamheden is Sjoerd verantwoordelijk. ´Een stel uit Amsterdam komt hier vijf, zes keer per jaar speciaal naartoe om bij ons te eten.´
Max van den Berg is blij dat er geen pinguïns achter hem aan lopen
Ook Max van den Berg, oud-commissaris van de Koning in Groningen, is er geregeld te gast. Sjoerd: ´Hij vindt het prettig om hier te eten omdat er geen pinguïns achter hem aan lopen, obers die steeds vragen of alles naar wens is. De rustige en ongedwongen sfeer bevalt hem.´
´Max maakte een keer een praatje aan de bar toen iemand hem vroeg of hij nog een rondje weggaf. Dat deed Max, waarna hij terugging naar zijn tafeltje. Schiere kerel, zei de man aan de bar. Ik vroeg hem of hij wel wist wie dat was. Nee, zei hij. Ik zei: Max van den Berg. Hij: Zegt me niks, wat doet-ie dan? Ik: Hij is de commissaris van de Koning in Groningen. Nou, dat zei hem helemáál niks.´
Anekdotes te over. Prachtig is ook die over de goochelaar die optrad tijdens het Open Podium, elke eerste zondag van de maand in De Brug. ´Op den duur vroeg ze of we de trucs kenden omdat wij steeds moesten lachen en veel te vroeg applaudisseerden. Toen hebben we maar verteld dat achter haar een grote spiegel hing, waardoor we precies konden zien hoe de trucs werkten.´
De twee Ezingers weten zeker dat aan dit alles een eind komt als zij stoppen met De Brug. ´Dan is het einde verhaal en krijgt dit pand vast en zeker een woonbestemming. We geloven niet dat hier nog iemand een horecazaak wil beginnen. Gelukkig is het nog niet zover.´
