Geweldig toch! In het atelier van beeldhouwer Diederik Storms (46) in Noordwolde staat gewoon een ouderwetse flipperkast. ´Af en toe moet ik me even ontspannen. Je kunt niet continu geconcentreerd bezig zijn. Zo´n flipperkast is ideaal om even stoom af te blazen. Je denkt alleen aan flipperen en bent nergens anders mee bezig. Vorige maand heb ik het record van de kast verbroken, die stond nog uit 1987.´
Diederik is een spontane en bevlogen beeldhouwer, aanstekelijk enthousiast. En wat er uit zijn handen komt is in één woord prachtig. Blokken transparant plexiglas dienen als basis van zijn kunstwerken, die veelal de vormen van een tak laten zien. ´Ik hol het materiaal uit met tandartsboortjes. Daarmee kan ik ook moeilijke hoeken bereiken. Als een tandarts ben ik bezig. Het geluid is ook hetzelfde, maar dat doet me niks. Behandelingen door de tandarts laat ik altijd zonder verdoving uitvoeren.´
Door de aanraking met het boortje verandert het materiaal van kleur. Diederik: ´Ik maak een blok op maat en maak er dan een groot gat in. Vervolgens boor ik de zijtakken. Sommige mensen denken dat ik de tak erin heb gestopt, maar dat is dus niet zo. Ik voeg niks toe. Ja, de sokkel. En coating als het werk voor buiten bedoeld is.´
´Door het boren en slijpen ontstaan spanningen in het kunststof die tot barsten kunnen leiden. Daarom moet het materiaal elke dag na het slijpen in een computergestuurde oven. Daar moet het héél langzaam opwarmen en afkoelen. Het materiaal ligt langer in de oven dan dat ik ermee bezig ben.´
Diederik is naar eigen zeggen de enige wereldwijd met deze kunstvorm. ´Die is ontstaan na mijn opleiding aan de kunstacademie in Enschede (AKI). De aanleiding was het tragisch overlijden van mijn eerste vriendin Lucia. Zij kwam kerstnacht 1999 om het leven door een auto-ongeluk in Oude Pekela. Twee maanden voordat we zouden trouwen. We woonden al een paar jaar samen. Voor haar heb ik grafaltaar gemaakt en een herdenkingsmonument voor thuis, beide van plexiglas. Ik keek naar andere monumenten en vond ze donker en somber. Voor een jonge meid moet het toch licht en transparant zijn?´
Sindsdien maakt Diederik geregeld grafwerken en urnen, in opdracht van en in samenspraak met de nabestaanden. Het geeft hem veel voldoening. ´Het is bijzonder als nabestaanden hun eigen ontwerp van een tak terugzien.´
Door de coronacrisis is hij zich er meer op gaan richten. ´De kunstbeurzen zijn vrijwel allemaal afgeblazen en daar moet ik het voor een belangrijk deel van hebben. Geregeld vergezel ik de galerieën in de Randstad en Zuid-Duitsland die mijn werk verkopen op deze internationale beurzen. Daar komen veel kunstliefhebbers op af en leveren mij veel opdrachten op. Op een beurs in Karlsruhe begin dit jaar heb ik bijvoorbeeld een aantal lichtobjecten verkocht. De galerieën verkopen nog wel hoor, maar hoelang nog als de coronacrisis langdurig blijkt? Ik zie eerlijk gezegd de bui hangen.´
´Grafwerken en urnen is het enige wat ik doe buiten galeries om. Inclusief plaatsen ben je zo´n 4000 euro kwijt voor een grafwerk. Een urn is veelal iets goedkoper, vanaf 2000 euro. Bijna de helft gaat op aan materiaalkosten. Acrylaat is een idioot duur goedje. Als kunstenaar ga ik echt niet rijk van worden hoor. Maar dat hoeft ook niet.´
De van oorsprong Hagenees zegt er trots op te zijn dat hij van het beeldhouwen kan rondkomen. ´Dat is al een hele prestatie. Trots ben ik vooral omdat ik van zover kom en het niet in de schoot geworpen kreeg. Ik heb vroeger alles aangepakt wat maar kon, van schoonmaakwerk tot achter de vuilniswagen hangen. Heb me laten omscholen in het sociaal-pedagogisch werk en als activiteitenbegeleider gewerkt. Want wat kun je als kunstenaar? Als je naar het uitzendbureau gaat, wordt het je duidelijk. Je bent een nul, je kunt niks. Ja beeldhouwen, maar dat komt op hun lijstjes niet voor.´
Je bent een nul, je kunt niks
Sinds drie jaar woont Diederik met zijn vrouw Floor en dochters Arwen (17) en Aila (15) naast de 13de-eeuwse kerk in Noordwolde, in het pand waar carrosseriebedrijf Bulthuis zat. Daarvoor woonden ze in Bellingwolde. ´De dochters wilden naar het Parcival College. Het leek ons beter om op fietsafstand van Groningen te gaan wonen. Dit is een ideale plek voor mijn werk. Ik maak soms lawaai, ik gebruik de zaagtafel en slijpapparatuur en ik frees. Niemand heeft er hier last van en toch wonen we midden in het dorp. Het voormalige kantoorgedeelte van Bulthuis staat nog leeg. Misschien maak ik er ooit een showroom voor grafwerk van.´
Niet denken dat Diederik alleen maar met kunst bezig is. Natuurlijk niet. In zijn atelier heeft hij naast een flipperkast ook een thuisbioscoop. En de filmliefhebber is net terug van een driedaags uitstapje met zijn jongste dochter naar de provincie Utrecht. ´We gooien de tandem achter in de bestelbus en vertrekken. We fietsen en doen leuke dingen. Op een tandem is het contact specialer. Enkele malen per jaar doe ik dat beurtelings met Arwen en Aila. Het geeft een bepaalde dynamiek. Het is anders dan wanneer je met zijn vieren thuis bent.´
www.grafkunstwerk.nl
www.diederikstorms.nl
