Dierenarts Hendrik ergert zich mateloos aan blikafval

Hendrik Boerhave (50) en zijn zoon Arne (10) rasteren op een zondagmorgen een deel van een weiland af bij Warfhuizen. Daar komen hun zes schapen te lopen. ´We doen nog een stukje bij het talud naar beneden, het stroom komt erop en dan kunnen we de schapen verhuizen.´

´We rasteren dit deel af om te voorkomen dat er honden tussen de schapen komen. Want dan heb je de poppen aan het dansen. Laatst zijn bij een kameraad van mij nog schapen gebeten. Daar word je als schapenhouder niet blij van.´

Het land is eigendom van Hendriks buurman, melkveehouder Leen Macleane. Zijn twintig schapen komen er eveneens te lopen.

De schapen van Hendrik – bonte texelaars – zijn begin oktober gedekt. ´De zwangerschap duurt vijf maanden min vijf dagen. Rond 1 maart worden de eerste lammetjes geboren. Als het weer goed blijft, laat ik ze zolang mogelijk buiten lopen. Ze zijn erop gekleed en anders dan bij koeien maken schapen er geen zwarte modderpoel van. Een schaap is lichter en heeft gouden hoefjes. Daarmee trilt het dier de grond mooi aan in plaats van het te vernielen.´

Hendrik houdt zijn hele leven lang al hobbymatig schapen. ´Toen ik zo oud was als Arne had ik ze al. Ze liepen bij mijn vader in het land, die had een boerenbedrijf in Musselkanaal.´ In zijn voetsporen is de boerenzoon niet getreden, maar als dierenarts (bij Dierenartsenpraktijk Noord-West Groningen te Winsum) is hij kind aan huis bij veehouders.

´Hier heb ik 0,7 hectare grond. De schapen zijn mijn grasmaaier. Maar in de winter is mijn gras op, is Leen klaar met maaien en mogen ze bij hem lopen.´

De bonte texelaars van Hendrik en Arne. Foto: Hendrik Boerhave

Maar dan ziet de Warfhuizer een verfrommeld blikje in het weiland liggen. Op korte afstand drijven er twee in de sloot. Hoofdschuddend: ´Daar kan ik me zó aan ergeren. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om dit weg te gooien? Ik kan me niet voorstellen dat mijn kinderen dat later doen.´

Koe dan doodbloeden door versnipperde deeltjes

´Bij het maaien worden de blikjes versnipperd. De deeltjes komen in het kuilvoer, met mogelijk fatale gevolgen voor de koe. Zij kan er door doodbloeden. Vaak als een koe koorts krijgt, blijken scherpe blikdeeltjes de oorzaak. De darm blijkt geperforeerd of de koe heeft een maagzweer. Ik maak het geregeld mee. Bij veel koeien is preventief een magneet in de maag ingebracht voor bijvoorbeeld spijkers, maar die helpt niet tegen dit aluminium rommel.´

Een dringende oproep van de dierenarts aan de boosdoeners: ´Stop ermee, neem het blikje mee naar huis of gooi het onderweg in de blikvanger.´