´Weefatelier Annie´ staat op het bordje voor het huis aan de Marneweg in Kruisweg. Het is een uit de hand gelopen hobby van Annie Gijzel.
In haar atelier, dat ze een jaar of vijf heeft, staan drie weefgetouwen. En haar creaties hangen er te pronken. Sjaals, omslagdoeken, dekens, lijkwades, theedoeken, tafellopers, placemats en vloerkleden maakt ze. Netjes afgewerkt en kleurig. ´Dat zijn toch wel kenmerken van mijn werk.´
´Ik werk veel met alpacawol, dat is zacht en prikt niet, en met zijde. Dekens maak ik van gotlandwol, van een Zweeds schapenras.´
´Met weven kun je zoveel kanten op, dat is toch wel het mooie ervan. En het is puur handwerk hè. Alleen voor het lampje is elektriciteit nodig.´
Annie (64) kwam in 1999 met haar man Theo in Kruisweg terecht. ´We reisden veel en zochten ergens een goedkoop huisje waar we konden wonen als we in Nederland waren. Dat is uiteindelijk Kruisweg geworden.´
Tijdens hun buitenlandse reizen raakte de van oorsprong Zeeuwse definitief besmet met het weefvirus. ´In Azië weven veel vrouwen, dat kun je goed zien omdat ze het buiten doen. Ik heb daar veel van opgestoken, vooral in Thailand. Daar mocht ik 2,5 week meelopen in een weefcentrum. Ik wilde vooral weten hoe je het weefgetouw inricht.´
Terug in Nederland volgde Annie cursussen en kreeg ze van een wever een klein weefgetouw cadeau. ´Van het een kwam het ander. Uiteindelijk heb ik in Duitsland, zo´n 80 kilometer ten oosten van Lüneburg, de meerjarige beroepsopleiding gevolgd en het gezellendiploma behaald. Momenteel doe ik de meesteropleiding.´
Met haar producten staat Annie op streekmarkten, zoals die op Verhildersum in Leens. Thuis heeft ze wat minder aanloop van belangstellenden sinds haar overburen stopten met hun Coop-supermarkt. ´Het is nu erg stil in de buurt. Het liefst zou ik weer een winkel zien op die plek, maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren. Als er in ieder geval maar iets in komt, want het is niet goed dat zo´n groot pand lang leegstaat.´