De opvallendste camper van Bedum en omstreken moet wel langs het Boterdiep Wz staan. Wilma Hoeksema toverde de kampeerauto van haar oom en tante om tot een kleurrijk plaatje, met het Boterdiep en de drie torens van het dorp en aan de andere kant koeien langs de Oude Ae.
Zo´n 100 uur denkt Wilma te hebben geschilderd op de oprit van Henk, de buurman van Bertus en Wil Hoeksema. Beide heren klussen veel samen (Wil: ´Buurman en Buurman, noem ik ze vaak´). Op de camper zijn de twee afgebeeld in een bootje dat ze samen opknapten. En in een tweede bootje dat Wilma schilderde, dobberen haar oom en tante rond.
Bertus en Wil hebben mij door een moeilijke periode gesleept
Wilma: ´Het is een heel gepuzzel, alles moet passen, in de goede verhouding tot elkaar staan. Vrijwel elk vrij moment naast mijn werk bij Certe was ik ermee bezig. Als ik iets anders aan het doen was, dacht ik: maar ik kan ook naar de camper gaan. Boven de primer heb ik zeker vijf lagen verf aangebracht, daarop zit lak voor het behoud. Er komt nog een tweede laag op. Wil heeft me geholpen met de grote vlakken.´
´Mengen tot de juiste kleur is heel anders dan bij gewoon schilderen. Veel tijd kostte het bijvoorbeeld om de de juiste zandkleur van de Walfriduskerk te krijgen.´
´Dit is het uitzicht dat mijn oom en tante vanuit hun huis hebben. Alleen de toren staat iets schever dan in werkelijkheid vanaf hier, dat wilden Bertus en Wil graag. Daarom heb ik op een andere positie een foto gemaakt van de toren om de juiste hoek te kunnen bepalen. En enkele huisjes heb ik achterwege gelaten, dat zou te veel priegelwerk worden.´
´Het water en de lucht lopen rondom door, dat vind ik erg geslaagd. En de details kloppen verder. Kijk maar naar de kerkklok, die wijst vijf uur aan en de zon komt op. Zomer dus, dat klopt weer met de bloemen en het groen van de bomen. Bij de koeien aan de andere kant gaat de zon juist onder.´
Inmiddels zijn Bertus en Wil met hun 36 jaar oude Hymer op vakantie geweest naar het Duitse schiereiland Rügen. Wil: ´Op de snelweg werd getoeterd en gingen de duimpjes omhoog. Op de camping kregen we veel complimenten. We hebben een foto van de camper op een Facebook-pagina voor oldtimers gezet. Daar kwamen meer dan 180 reacties op, vrijwel allemaal positief. Ja, iemand vond het jammer van de oldtimer. Daar kan ik mij iets bij voorstellen, voor ons is het gewoon een auto.´
Vorig jaar kochten Bertus en Wil de toen nog bruin-witte camper, ter vervanging van hun VW-busje dat wat aan de krappe kant was. Ze vroegen hun creatieve nicht of zij de camper kon verfraaien met graffiti. Hadden ze gezien bij een Mercedes-bus waar ze eens achter reden.
Wilma: ´Graffiti durfde ik niet aan, omdat ik er geen enkele ervaring mee heb. Met kwasten ben ik wel goed, het schilderen van portretten, dorpsgezichten en landschappen is mijn grote hobby.´
Over het resultaat zijn haar oom en tante laaiend enthousiast. ´We hadden niet verwacht dat het zó mooi zou worden´, zeggen Bertus en Wil bewonderend.
Toen ze haar vroegen, hoefde Wilma niet lang na te denken. ´Ik heb een moeilijke tijd achter de rug. Bertus en Wil hebben mij erdoorheen gesleept. Ze stonden altijd voor mij klaar. Niets was hun te veel. Dan is dit een kleine moeite. Met alle liefde wilde ik wat voor hen terugdoen.´