´Sten is mijn eerste hond, mijn vriend heeft eerder labradors gehad. Bizar dat je zoveel van een dier kunt houden´, zegt Aina. ´Vroeger heb ik kleine dieren gehad zoals een cavia, konijn en kat. Dit is anders. Een hond heeft meer aandacht nodig. En dat krijgt-ie.´
Bij Westerdijkshorn fietst ze op een zomerse vrijdagochtend met haar 2 jaar oude labradoodle in de bakfiets. ´We maken nu een grote ronde, een kilometer of 14. Af en toe moet Sten even op adem komen. Hij heeft snel last van de warmte, dan zakt-ie wat in.´
´Het wachten is op de elektrische bakfiets die we in januari al besteld hebben. Met die bakfiets kunnen we makkelijker nóg grotere ronden maken. Per dag gaan we er minimaal vijf keer met hem uit.´
Aina (46) verhuisde een jaar geleden van Groningen naar Bedum. Een verademing, zegt ze. ´We zijn zo blij dat we een tuin hebben en een huis dat niet gehorig is. In de stad hadden we nog geluk dat we dicht bij het Stadspark woonden. Het uitlaten was daar geen probleem. Voldoende beweging bieden ben je ook verplicht aan een hond.´
Op het Hogeland verbaast ze zich over de talloze fietspaden en mooie dorpjes. De ontdekkingstocht is nog niet voorbij. ´Zondag hebben we nog een tocht gemaakt met onze oude Amerikaan. We blijven van de ene in de andere verbazing vallen.´
Waag het trouwens niet om Sten een coronahond te noemen. ´We dubden al langere tijd over een hond. We twijfelden omdat je toch je vrijheid inlevert. Spijt? Totaal niet.´
Over Sten niets dan lof. ´Hij is een allemansvriend en speels. Als pup hebben we hem zoveel mogelijk gesocialiseerd. We namen hem direct overal mee naar toe, naar het café, het restaurant, de kinderboerderij. Superleuk.´
Met Sten gaan ze regelmatig naar Terschelling. ´Als Sten zand onder zijn poten voelt, maakt hij zoomies en rent dan als een malle over het strand. Sten zwemt niet en dat willen we hem ook niet aanleren. Het zal niet de eerste keer zijn dat een hond in de Noordzee verdrinkt.´