Het was wennen voor haar. De eerste week had Larissa Rijploeg (22) het gevoel dat ze op bezoek was in Uithuizermeeden en elk moment weer in het vliegtuig zou stappen, terug naar de Verenigde Staten. ´Pas later begon het besef te komen dat ik weer echt thuis ben.´
Haar avontuur zit erop. Twee jaar lang was Larissa au pair bij een gezin in het stadje Severna Park, op een uur rijden van Washington DC. Ze had het niet willen missen. ´Ik kan het iedereen aanraden die iets van de wereld wil zien en graag met kinderen wil werken. Het is een ervaring die je de rest van je leven meeneemt.´
Grappig is haar Amerikaans accent en soms schakelt ze plots over op Engelse woorden. ´Vooral als ik ergens snel op moet reageren, overkomt me dat. En dan te bedenken dat ik in de tweede klas van de havo ben blijven zitten. Uitgerekend op het vak Engels kwam ik 0,01 punt tekort.´
´Ik zag er niet zozeer tegenop om terug te keren, maar om daar alles achter te laten. Het beviel zo goed. Met het gezin Merkel klikte het vanaf het eerst moment, zowel met Dana en Glenn als met Maddie en Ethan die nu 8 en 6 zijn. Het afscheid was heel emotioneel. Ik ga ze zeker nog eens bezoeken en het is de bedoeling dat zij naar Nederland komen.´
Volgens Dina verkondigde haar dochter al op haar dertiende dat ze later au pair wilde worden. ´Op Facebook zag ik een advertentie voorbijkomen, word au pair in Amerika. Dat ga ik doen mam, schijn ik gezegd te hebben. Het idee verwaterde maar nadat ik was gestopt met mijn pabo-opleiding begon het te kriebelen. Ik heb een profiel aangemaakt bij de organisatie Cultural Care Au Pair en zo is het balletje gaan rollen.´
In augustus 2020 vertrok Larissa naar Amerika, vier maanden later dan gepland vanwege de pandemie. Daar droeg ze zorg voor Maddie en Ethan als hun ouders aan het werk waren.
´Als ze naar school gaan, heb je het relatief rustig. Zodra je ze naar de bus gebracht hebt, kun je doen wat je wil. ´s Middags om een uur of drie haal je ze weer op en zorgt ervoor dat ze hun activiteiten kunnen doen. In de zomer ben je de hele dag met de kinderen bezig. Er zijn regels, maximaal 10 uur per dag en 45 uur per week mag je aan het werk zijn. Wat je doet moet kindgerelateerd zijn. Boodschappen doen hoefde bijvoorbeeld niet. Ik deed het toch omdat ik vaak niks beters te doen had en het voor de ouders wel zo praktisch was.´
Het beviel Larissa en haar hostgezin zó goed dat het avontuur met één jaar verlengd werd. ´Ik had het gevoel nog niet klaar te zijn en wist niet zo goed wat ik wilde met mijn opleiding. Nu weet ik het: ik ga sociaal juridische dienstverlening studeren aan de Hanze.´
Geen terugkeer naar de pabo dus. ´Ik vind kinderen heel leuk maar de hele dag de hele klas vol kinderen, nee.´
Goede herinneringen bewaart Larissa ook aan de vele uitjes die ze maakte, met het gastgezin, haar vriendin Marit of met andere au pairs.
´Een keer in de maand kwamen we bij elkaar op initiatief van Culturale Care. Je kon ook bij hun mentor terecht als je problemen had, maar mijn verblijf is rimpelloos verlopen.´
In realityserie Au Pairs is dat niet altijd het geval. ´Je kunt het niet vergelijken. De vrouwen in het tv-programma hebben geen idee waar ze terechtkomen, ze worden willekeurig geplaatst. Bij ons vond er echt een match plaats. Ik heb het eerste seizoen gekeken en dacht: als dit het wordt…´
Een au pair ontvangt een vastgestelde maandelijkse bijdrage. ´Het is een bescheiden bedrag, dat mijn hostouders naar boven hebben afgerond. Het lukte me flink om te sparen omdat je geen kosten van levensonderhoud hebt. Ze stelden mij bovendien gratis een auto ter beschikking. Een SUV, Honda Pilot, er passen acht personen in.´
´Alles is érg, érg groot in Amerika, dat is geen leugen. De auto´s zijn enorm, je ziet heel veel pick-uptrucks rijden. Rijtjeshuizen zoals hier zie je er niet, alleen joekels van woningen. En de porties zijn daar ontzettend groot. In de bioscoop kocht ik cola. De beker moest ik met beide handen vasthouden.´
Verder viel het Larissa op dat de Amerikanen elkaar op straat straal voorbij lopen. Groeten is er niet bij, zoals hier gebruikelijk is. ´En de hele infrastructuur is ingericht op auto´s. Fietsers zijn ook aangewezen op de 55 mijlswegen. Het is fijn dat ik hier weer over normale paden kan fietsen.´
Dina overwon haar vliegangst en bezocht haar dochter in november 2021. Voor Larissa´s 22ste verjaardag in juni kwam het hele gezin over. Voor haar vader René en broers Jeffrey en Roan ook een onvergetelijke ervaring. ´Mijn hostgezin woont aan een creek. Mijn broers hebben zich alle dagen op en aan het water vermaakt.´
Larissa zal de komende tijd geregeld haar opwachting maken op beurzen en scholen als ambassadeur voor Culturale Care. Het zal haar weinig moeite zal kosten om anderen enthousiast te maken haar voorbeeld te volgen.
En haar opleiding aan de Hanze staat op punt van beginnen. Lachend: ´Ik had niet verwacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ik heb erg veel zin om naar school te gaan.´