Zelf verse melk tappen, dat kan bij Dirk Jan & Nicole

Een biertje tappen hebben de meeste mensen weleens gedaan. Maar verse melk? Dat kan sinds half februari bij Dirk Jan Broekema en Nicole Mensinga in Garnwerd.

De tap van Dirk Jan (43) en Nicole (41) staat in het tuinhuisje bij hun melkveebedrijf aan de Oostumerweg.

De melkproducenten – 110 koeien – verblijven nog in de ligboxenstal. ´We wachten op drogere tijden. Normaal gaan de koeien in de eerste helft van april naar buiten, maar ze zouden nu het lange gras vertrappen. We gaan daarom dit jaar eerst maaien.´

Dirk Jan doet het kunstje voor.

Met het idee voor een melktap liepen ze al lange tijd rond. ´We verkochten weleens rauwe melk aan liefhebbers. In andere delen van het land kwamen we wel melktaps tegen. In de buurt van een dorp of stad kan er best veel vraag zijn naar verse melk.´

´In december hebben we een melktap op de kop getikt in Drenthe. Toen moesten we nog een tuinhuisje hebben. Daar zijn we ook via Marktplaats aan gekomen. Met trekker en wagen hebben we het opgehaald uit Oude Pekela.´

Nicole en Dirk Jan in de ligboxenstal.

´De automaat herkent de munten en weet hoeveel melk hij moet uitgeven. Een liter kost 1 euro. Je kunt zelf een fles of emmer meenemen, maar je kunt bij ons ook een lege fles kopen voor 1,50 euro, tegen kostprijs.´

´Het is rauwe melk, dat je officieel eerst moet koken. De mensen die het halen, en wij ook trouwens, vinden rauw het lekkerst. Pure melk, zonder toevoegingen. Voller dan in de winkel. Maak je er pannenkoeken van dan zul je er twee in plaats van vier van eten. Onze melk bevat meer vet, lactose en eiwit. Nadeel is de korte houdbaarheid.´

Een kijkje in de automaat. De melk wordt elke drie kwartier automatisch geroerd.

Wat betreft het tappen: een kind kan de was doen. ´Je moet alleen de fles schuin houden om te voorkomen dat er een schuimkraag op de melk komt.´

´De melktap is nog niet kostendekkend. In februari en maart liep het goed, we zien de laatste weken een lichte terugloop. Misschien dat de nieuwigheid eraf is. Mensen reageren wel heel enthousiast op ons initiatief, maar je moet er wel echt van rauwe melk houden wil je het kopen. Een tegenvaller is dat al een keer of tien niet betaald is voor onze flessen.´

Ook Garnwerd heeft een Kalverstraat, namelijk in de stal van Dirk Jan en Nicole.

´We proberen het een jaar en kijken dan of we ermee doorgaan. We willen niet later denken: hadden we dit maar een keer geprobeerd.´

Dirk Jan is geboren aan de Oostumerweg, waar zijn ouders in 1968 neerstreken. ´Zij begonnen met 20 melkkoeien en 14 hectare land. Van lieverlee is het bedrijf uitgebreid. We hebben nu de beschikking over 67 hectare land. Iets meer dan de helft beweiden we.´

Dirk Jan sluit niet uit dat hij ooit overschakelt op een melkrobot. ´We mogen graag melken. Als het zoals nu ´s morgens en ´s middags in 1,5 uur kan, is het voor ons te doen. Gaat het bijvoorbeeld fysiek niet meer, dan is een robot een uitkomst. Het hangt ook af van de opvolging. Onze kinderen hebben nog geen idee. Ze zijn nog jong, 11, 12 en 14 jaar.´

Behalve koeien hebben Dirk Jan en Nicole schapen en een hoogdrachtig varken. ´Zodra de biggetjes er zijn, laten we ze bij de weg lopen, zoals we met onze schapen ook doen. We willen dan een open middag organiseren.´

Marjan komt in 2025 met een non-fictieboek over Saaxumhuizen

Marjan voor de kerk in Saaxumhuizen.

Hoe maak je over Saaxumhuizen een voor een breed publiek interessant boek? Dat is de uitdaging voor roman- en verhalenschrijver Marjan Brouwers uit Groningen en Anton Scheepstra van Uitgeverij Passage. In de zomer van 2025 verschijnt het, zo is de planning.

Een aantal zaterdagen voert Marjan in de kerk gesprekken met inwoners van Saaxumhuizen dat met zijn ongeveer 45 inwoners tot de top 5 van kleinste dorpen van Nederland gerekend wordt. ´In juni vorig jaar hebben we al een bijeenkomst gehad waarin ik verteld heb wat mijn plan is.´

Marjan interviewt Christian die mooie herinneringen heeft aan zijn kinderenjaren in Saaxumhuizen en uitlegt waar ze altijd speelden en avonturen beleefden.

Deze zaterdag in maart ontmoet zij in de kerk Christian Schlüter, die vorig jaar zomer verhuisde van Münster naar het huis dat zijn ouders 47 jaar geleden hadden aangekocht als vakantieverblijf.

Christian was toen drie maanden oud. ´Terwijl ik beneden lag te slapen, waren mijn ouders de boel boven aan het slopen. Nog altijd kan ik goed tegen lawaai als ik slaap. Als ik slaap, slaap ik.´

Na hem is melkveehouder Alle Dotinga aan de beurt. ´s Middags sluit Marjan de dag in Saaxumhuizen af tussen de babyhuisjes van Lutje Potje, het bedrijf van Lisanne van der Bijl en Jeroen van der Schaaf.

Het is niet alleen deze informatie die zij gebruikt. Zij heeft ook de beschikking over al het materiaal dat een clubje inwoners jaren geleden over het dorp heeft verzameld met de bedoeling om er een boek van te maken.

Marjan spreidt haar armen. ´Thuis heb ik zo´n rij aan documentatie staan. De dorpsvereniging heeft mij benaderd om het boek te schrijven omdat ze graag iets met de info wilde doen.´

´Het wordt non-fictie, beeldend geschreven. Het wordt geen Saaxumhuizen in woord en beeld. Hoe het er precies uit komt te zien weet ik niet, dat ontwikkelt zich tijdens het schrijven. De geschiedenis van Saaxumhuizen komt aan de orde, de vroegere en huidige inwoners, maar ook hoe het is om in zo´n klein dorp te wonen. En hoe Saaxumhuizen zich verhoudt tot vergelijkbare dorpjes in Nederland.´

Marjan organiseert deze zomer nog een sessie over hoe de inwoners de toekomst van Saaxumhuizen zien. Christian heeft wel een idee. ´Ik denk dat Saaxumhuizen over 50 jaar niet veel anders zal zijn dan het nu is.´

Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Het bevalt Christian prima in het dorp van zijn jeugd
mijnhogeland.nl/2023/12/10/97671a/

Lutje Potje, een prachtbedrijf in Saaxumhuizen
mijnhogeland.nl/2021/02/07/l

Alom lof voor de camping en eierballen van Cherita (die al 31 jaar De Breede runt)

Ze kan zich nog goed herinneren dat ze begin jaren negentig in de winter van Paterswolde naar het Hogeland reden om de camping te bekijken. ´Ik was nog nooit boven Groningen geweest. We reden even buiten de stad langs het Van Starkenborghkanaal, over een toen behoorlijk hobbelige weg. Waar gaan we wel niet naartoe´, dacht ik.

Inmiddels runt Cherita Meijer (54) al 31 jaar De Breede, de door de ANWB met 4,5 sterren beoordeelde familiecamping in Breede. De score op beoordelingssite Zoover mag er ook zijn: een fraaie 8,7.

Lees verder “Alom lof voor de camping en eierballen van Cherita (die al 31 jaar De Breede runt)”

Gerrit & Antje fietsen en speuren wat af

Meestal zie je bodemspeurders op akkers rondlopen. Gerrit en Antje Kremer (beiden 60) beproeven op een zaterdag in maart hun geluk bij de picknickplek tussen Wehe-den Hoorn en Mensingeweer.

Fietsen en speuren doet het echtpaar uit Uithuizermeeden graag, ook als ze op vakantie zijn. ´We zijn bij onze zoon geweest in Wehe-den Hoorn en fietsen terug naar huis. We willen even kijken of we hier wat kunnen vinden. De metaaldetector gaat meestal mee als we op de fiets stappen, ook een grijpstok trouwens. Blikjes of andere troep in de berm nemen we mee naar huis.´

Lees verder “Gerrit & Antje fietsen en speuren wat af”

Jaap toont zich met pen en penseel een ware tovenaar

Jaap, altijd in het zwart gekleed.

Jaap Stevens (75) is een alleskunner in tekenen en schilderen. De kunstschilder beheerst diverse technieken, zoals acryl, olieverf, gouache (plakkaatverf) en Oost-Indische inkt. ´Mijn veelzijdigheid heeft te maken met mijn grafische achtergrond.´

Jaap – lange, tengere man, altijd in het zwart – woont sinds 1975 met Korrie aan de Tuinbouwstraat in Winsum. Wie door hun huis en het atelier loopt, kan niet om zijn schilderijen en pentekeningen heen. De muren hangen er vol mee. Jaaps voorkeur gaat duidelijk uit naar landschappen.

Lees verder “Jaap toont zich met pen en penseel een ware tovenaar”

Bij de ijsclub in Wehe-den Hoorn laten ze de handjes wapperen

Gerrit en Hilda smeren de broodjes voor de lunch.

Inwoners van Wehe-den Hoorn laten hun handjes wapperen op de derde zaterdag in maart. Bedrijvigheid alom in en rond het ijsbaangebouw.

Ruim twintig vrijwilligers hebben zich deze NLdoet-dag gemeld bij het gebouw van de ijsvereniging Wehe-den Hoorn (anno 1868). Bestuursleden van de ijsvereniging, speeltuinvereniging en dorpsvereniging, en dorpsgenoten die zich spontaan meldden om een klusje te doen.

Lees verder “Bij de ijsclub in Wehe-den Hoorn laten ze de handjes wapperen”

Werken in de thuiszorg zit erop voor de altijd vrolijke en energieke Ineke

´Kijk, in dit schilderij zie ik mezelf.´

In de gang bij Ineke en Henk Wolters in Winsum hangt niet zonder reden Turbo van Marius van Dokkum. Een fietsster op leeftijd sjeest met hoge snelheid een voorrangsweg op, overdreven haar hand uitstekend. Twee heren op een bankje slaan het tafereel gade.

Als verpleegkundige in de wijk fietst de vrolijke Ineke al 40 jaar lang met hoge snelheid door Winsum, van adres naar adres, door weer en wind.

Lees verder “Werken in de thuiszorg zit erop voor de altijd vrolijke en energieke Ineke”

Yby & Ellen vervolgen hun avontuur in Zuidwest-Friesland

Ellen (links) en Yby.

Twee artistiekelingen verlaten de Groninger klei. Yby Potlatch en Ellen Kiewiet verruilen Wehe-den Hoorn voor Zuidwest-Friesland. Het bordje met ´Verboden toegang voor ongezelligen´ gaat uiteraard mee.

Hindeloopen wordt hun nieuwe woonplaats. In de Yby Potlatch Gallery Shop in Workum komen de kleurrijke schilderijen van Yby te hangen. Zaterdag 1 juni van 14 tot 17 uur is het openingsfeest van de galerie.

Lees verder “Yby & Ellen vervolgen hun avontuur in Zuidwest-Friesland”

Bruidsfotograaf Gera, altijd scherp op spontane momenten

Gera met op de achtergrond het huis waar ze woont met Marijn, Daan (8) en Eva (5).

Trouwen is sinds coronatijd razend populair. Gera Tuma (30) uit Ulrum kan er over meepraten. Ze verdient haar brood als trouwfotograaf. ´Toen ik moeder werd, heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt.´

Verwacht geen saaie foto´s van haar. Spontaniteit, daar draait het om en dat past haar. ´Ik ben niet de fotograaf die zegt: ga daar maar staan en lach even naar mij. Dat is ongemakkelijk, voor zowel het bruidspaar als voor mij.´

Lees verder “Bruidsfotograaf Gera, altijd scherp op spontane momenten”