Rose en Storm, net zo eigenwijs als hun baasje Sjoerd

Sjoerd met Rose (links) en Storm.

Sjoerd Vitters (49) wandelt op een zondag met zijn Ierse terriërs Rose (10) en Storm (4) een rondje Mensingeweer, zoals de Eenrumer het noemt. ´Dankzij het nieuwe fietspad kun je een prachtig ommetje maken. Daarvoor kwam ik vaak niet verder dan het Eenrumerbos.´

´Ze zeggen dat een hond vaak op zijn baasje begint te lijken, maar je kiest natuurlijk ook een hond uit die bij je past. Deze zijn heerlijk eigenwijs, net als de Vitters.´

Lees verder “Rose en Storm, net zo eigenwijs als hun baasje Sjoerd”

Portrettekenaar Yvonne gaat geen uitdaging uit de weg

Geen moment spijt heeft Yvonne Hofman van haar besluit in 2015 om portrettekenaar te worden. Hooguit spijt dat ze het niet eerder heeft gedaan. ´Ik had niet verwacht dat het allemaal zo´n vaart zou lopen´, zegt de 48-jarige Roodeschoolster, die volledig autodidact is, over haar bedrijf Hofdesign.

In de woonkeuken/cursusruimte van het verbouwde arbeidershuis aan de rand van het dorp schenkt ze een vers bakje koffie in. Ze woont er met Alex en hun kinderen Max en Ronja. Op de verdieping van de schuur heeft haar man kortgeleden – zo goed en kwaad als dat gaat met reuma – een atelier gemaakt, dat nog in gebruik moet worden genomen. ´Ik werk altijd in de huiskamer, maar dat is niet praktisch omdat je continu gestoord wordt.´

Lees verder “Portrettekenaar Yvonne gaat geen uitdaging uit de weg”

Jack, Johan en Douwe hebben het maar druk met de kerstbomen

Johan (links) en Jack.

´De verkoop van kerstbomen begon altijd pas na Sinterklaas, maar schuift steeds verder naar voren´, zegt Jack Zant van Discus Profauna in Winsum een dag voor 5 december.

Jack is op het terrein achter de winkel – rond molen De Vriendschap – bezig kerstbomen te netten, collega-eigenaar Johan Korsaan timmert een houten kruis onder een boom. Verderop lopen klanten langs het immense aanbod, op zoek naar het in hun ogen mooiste exemplaar.

Alle bomen heb ik minimaal vier keer in handen

Lees verder “Jack, Johan en Douwe hebben het maar druk met de kerstbomen”

Accordeonist Stephan is elke dag tussen de dieren

´Jan, pas op. Het is glad!´, waarschuwt Stephan Niemeijer de man die tegenover de hertenkamp op zijn fiets stapt. ´Jan de Vries, hij was voor mij de beheerder van de hertenkamp. Toen Jan vijf jaar geleden stopte, vroeg de stichting mij of dit niet iets voor mij was. Nou, ja dus. Ik vind het hartstikke leuk!´

Stephan is zeven dagen in de week te vinden in de hertenkamp midden in Leens. ´s Ochtends rond acht uur is hij present en voert tarwe aan de dieren. Daarna gaat hij naar bakkerij Peters, die oud brood voor ze heeft klaarliggen. Tegen de avond krijgen de dieren een voermengsel van Stephan.

Lees verder “Accordeonist Stephan is elke dag tussen de dieren”

Toch maar overlaten aan de brandweer…

Nee, op de foto geen Piet in actie. De bewoner van een woning aan de Hoofdstraat Winsum probeert woensdagmorgen met een brandblusser een schoorsteenbrandje in de kiem te smoren.

Dit lukt hem niet, waarna de inmiddels toegesnelde brandweer het werk van hem overneemt. De gevolgen van het brandje blijven beperkt tot wat materiële schade.

Een brandweerman controleert de schoorsteen. Later arriveert ook de ladderwagen uit Groningen.

In de rijdende winkel van Adolf is Gronings de voertaal

Dat is toch wel opvallend: geen woord Nederlands hoor je in de rijdende winkel van Adolf Schaap. Alle klanten die dit halfuurtje bij hem komen, spreken plat Gronings. ´Dat hoort toch zo? We zijn Groningers en moeten het dialect er wel inhouden, de jeugd spreekt het nauwelijks meer´, zegt de ondernemer uit Ulrum.

Het typeert direct ook zijn klanten: voor een belangrijk deel 70-plussers. De oudste wordt over enkele maanden zelfs 101. ´Het is voor ons ook een sociaal gebeuren. Een praatje maken met de andere klanten en Adolf´, verklaart een van hen als ze met een volle boodschappentas uit de wagen stapt.

Lees verder “In de rijdende winkel van Adolf is Gronings de voertaal”

Schilder Gerda Onnes is blij dat ze de nul niet vasthoudt

Gerda bij een van haar zelfportretten, tussen de door haar geschilderde beroemdheden als Amy Winehouse (links) en Marlene Dietrich.

Het is eerste zondag van november rustig bij Gerda Onnes (63) in Kantens. Atelierroute Hoge Noorden moet kort na het middaguur nog op gang komen. ´De eerste keer kwamen er 75 bezoekers, sindsdien komen er gemiddeld 20 per keer. Ik hoop niet mee te maken dat er niemand komt.´

Lees verder “Schilder Gerda Onnes is blij dat ze de nul niet vasthoudt”

Het derde huis in Westernieland heet toevallig Het Daade Hoes

Het Daade Hoes is de naam van het derde huis aan de linkerkant bij binnenkomst van Westernieland, komende vanaf Den Andel. ´Puur toeval´, zegt bewoner Henk Huizinga (81). ´Als ik verderop had gewoond, had ik mijn huis ook Het Daade Hoes genoemd.´

´Dit huis is namelijk mijn derde huis. Ik begin geboren op Kaakhorn, het streekje ten noorden van Westernieland, en in de jaren vijftig zijn we verhuisd naar een bungalow aan de Kaakhornsterweg. Sinds 1977 woon ik hier. Tot anderhalf jaar geleden samen met mijn broer Folkert, maar die is helaas overleden.´

De naam staat zo op het huis en daar verander ik niks aan

Lees verder “Het derde huis in Westernieland heet toevallig Het Daade Hoes”

De kop is d´r af, nog bijna 500 kilometer te gaan voor Harald en Sam

Harald heeft er ondanks de stromende regen veel plezier in.

Op een grauwe, regenachtige novemberdag wandelt Harald Verwijlen met zijn Oudduitse herder Sam bij Mensingeweer. Beide bepakt en bezakt. Nou ja, Sam draagt alleen zijn eigen voer. ´Vandaag lopen we de eerste etappe van het Pieterpad, over een kleine drie weken finishen we op de Sint-Pietersberg.´

Het is de eerste keer dat Harald zich waagt aan de bijna 500 kilometer lange wandelroute. De bedoeling is om elke dag zo´n 30 kilometer per dag te lopen en er om een uur of vier uur ´s middags een punt aan te breien. ´Ik heb verder niks gepland. Op dat moment zie ik of ik ergens onderdak kan krijgen en anders gebruik ik de tent.´ Het maakt hem weinig uit, de fervente langeafstandswandelaar volgde in Canada de opleiding tot wildernisgids.

Dit is een goede manier om te resetten

Lees verder “De kop is d´r af, nog bijna 500 kilometer te gaan voor Harald en Sam”