Doen op diek noemen ze het. En Costa del Wadden. De dijk achter Pieterburen is op warme dagen voor Linda de Hoop en Annelies Arkema de place to be. Kletsen, genieten van het uitzicht, de zonsondergang en de rust, wat drinken, fotograferen en lol maken. ´Wij zijn hier los van alles en iedereen.´
´De rust, de ruimte, de vrijheid. Dit voelt als onze achtertuin. Dit ís onze achtertuin. We zijn dankbaar om hier te mogen zijn´, zegt Annelies.
Linda: ´Je kunt jezelf hier horen denken.´
Geregeld is hun vriendin Devi Mokkum mee, maar vanwege zwangerschap nu even niet. Soms schuiven passanten spontaan aan. Twee dagen eerder nam Elke Koster ´s avonds laat een kijkje bij haar schapen en dronk gezellig een wijntje mee. Wijnen op de dijk.
Niet alleen bij hitte, ook bij andere extreme omstandigheden werkt de dijk als een magneet. Als er sneeuw ligt, glijden de vriendinnen er op een trekkerband of in een rubberboot van af. En bij hoog water zijn ze evenmin te houden. Annelies: ´Als er avontuur is, zijn wij present. Dit voorjaar was code oranje afgegeven vanwege een storm. Wij hebben direct onze oranje jas aangetrokken en zijn naar de dijk gegaan.´
Ze zet een bierflesje aan de mond. ´Nu hebben we Desperados en Heineken meegenomen. Eerder deze week dronken we wijn. Maar pas op, het moet niet lijken alsof we alcoholisten zijn.´
Linda: ´Nou moet je wel eerlijk zijn, dat ben jij wel hè, Al-co-lies?´
De plaagstootjes zijn niet van de lucht. Ze voelen elkaar precies aan en zijn aan elkaar gewaagd. En prominent aanwezig.
Annelies, knabbelend op nootjes: ´Als wij een ruimte binnenkomen, dan komt er wat binnen. We zijn de gangmakers op elk feest.´
Linda: ´Ja, met ons wordt de ruimte wel gevuld.´
En ze gieren het weer uit.
Ondernemende types die twee. Linda (33) heeft een eigen kapsalon in Pieterburen (´naast de kroeg, een toplocatie´), is wadgids en organiseert al acht jaar de zondagse Waddenmarkt in haar dorp. Sinds een jaar helpt Annelies (30) haar daarbij. Zij is lifecoach en richtte daarvoor twee jaar geleden haar bedrijf Brein Begeleiding op. ´En verder doe ik er nog van alles naast.´
Linda doet het liefst voor dag en dauw haar hardlooprondje langs de dijk. ´Als ik dan de zon zie opkomen… daar haal ik de meeste energie van de dag uit.´
Annelies moet er niet aan denken: ´Ik moet rustig opstarten, ik ben een avondmens. ´s Nachts wandel ik geregeld naar de dijk, met mijn mijnwerkerslampje op het hoofd.´
Linda: ´Ik ben ochtend- én avondmens. Ik heb weinig slaap nodig. Morgenvroeg om zeven uur sta ik alweer met een groep op het wad.´
Slappe lach in de bosjes
Annelies: ´Wij houden ervan als er wat te beleven is, en anders zorgen wij er wel voor. Laatst hebben Linda en ik belletje getrokken, midden in de nacht. Gewoon een spontane ingeving, we hadden het wel gezien aan de bar. Als doorgewinterde stappers weten we wie er nog wakker zijn.´
´Bij eentje beukten we op het raam. Die vloog als een furie zijn huis uit. Wij ons verstoppen in de bosjes waar wij de slappe lach kregen. Hij bleef maar voor zijn huis staan. Minutenlang. Uiteindelijk ging hij naar binnen. Het sloeg kant noch wal wat we deden, maar wij hebben ons doodgelachen.´
Maar als hij dit nu leest…? ´Geeft niet, we zijn waarschijnlijk toch al de hoofdverdachten.´
Annelies: ´Voor mij is de balans tussen gezelligheid en serieus en tussen genieten en gezond belangrijk.´
Linda: ´We zijn ondernemende en levendige types. Dat zou iedereen moeten zijn. Je bent maar even op deze wereld, je moet eruit halen wat erin zit. Als je er later op terugkijkt moet het leven het waard geweest zijn.´
Lang hoefde de kapster bijvoorbeeld niet na te denken toen ze de kans kreeg een acteerklus te doen voor de tv-serie I.M., naar het gelijknamige boek van Connie Palmen over haar grote liefde Ischa Meijer.
´Het zou dit voorjaar door NPO3 worden uitgezonden, 25 jaar na het overlijden van Ischa, maar door corona is het tot nader order uitgesteld. Eind 2019 waren de opnamen, afwisselend in Utrecht en Amsterdam. Waarschijnlijk ben ik in alle vier afleveringen te zien.´
