Categorie: Interview & Reportage

Een hondengek, zo mag Joost van de Werf (42) wel genoemd worden. Werkt bij het dierenasiel in Zuidwolde, vangt honden uit Griekenland op en volgt een opleiding tot hondengedragstherapeut.

Was hij anderhalve week eerder nog met zeven honden op Lauwersoog te vinden, deze zondagmorgen laat hij slechts twee viervoeters uit in het parkje Munsterveld, aan de oostkant van Winsum. De verklaring is simpel: ´Heb besloten om na een kleine vier maanden met mijn uitlaatservice Honden Ronde te stoppen. Mijn busje heeft inmiddels een andere eigenaar. Dit zijn Lukas en Polly, mijn eigen honden.´

´Qua klandizie liep het goed. De aanmeldingen stroomden binnen na de start in oktober. Na twee maanden zat ik vol. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het voor de honden niet goed is. Vorige week heb ik de knoop doorgehakt en mijn klanten ingelicht.´

Gedurende de rit naar Lauwersoog bouwde de spanning zich op

Lees “Joost, hondengek die gestopt is met zijn uitlaatservice” verder

´Open atelier´ staat er achter het raam en op een groot bord aan de weg. ´Kom verder. Eigenlijk ben ik op de dag des Heren niet open´, zegt Sjouke Heins (76), ´maar het bord is te zwaar om weg te halen.´

De schilder, tekenaar en graficus woont in Aduarderzijl, in een huis uit de tweede helft van de negentiende eeuw. Op de grond rust nog beklemrecht, waarvoor hij jaarlijks ´een euro of zo´ betaalt. Op een steenworp afstand ´t Waarhuis en het sluizencomplex. Geen gekke plek om te wonen!

Soms zie ik werk van erkende koeienschilders en dan klopt er geen moer van de verhoudingen

Lees “Sjouke schildert alles wat leeft en beweegt” verder

Het is eerste zondag van november rustig bij Gerda Onnes (63) in Kantens. Atelierroute Hoge Noorden moet kort na het middaguur nog op gang komen. ´De eerste keer kwamen er 75 bezoekers, sindsdien komen er gemiddeld 20 per keer. Ik hoop niet mee te maken dat er niemand komt.´

Lees “Schilder Gerda Onnes is blij dat ze de nul niet vasthoudt” verder

´Als ik mopper, zei mijn vader weleens: als je voor elk item 1 euro zou krijgen, hoe zou het dan aflopen? Niet slecht!´

´In 2004 wilde een Amerikaan alles van mij kopen. Ik had twee jaar eerder mijn baan bij Shell opgezegd om dit bedrijf over te nemen en voelde er niets voor. Maar als hij nu weer zou komen… Ik heb nog een UBN-nummer. Zou zo weer schapenhouder kunnen worden.´

Toch zou het waarschijnlijk niet doorgaan. Erik Boerma (58) van Boerma´s Antiekhoeve in Uithuizen loopt naar eigen zeggen nog alle dagen met alle plezier en nooit met tegenzin rond in zijn schuren. Die staan stampvol met spullen als schilderijen, vazen, stoelen, tafels, klokken, serviezen, bestek, lp´s en tuingereedschap. Ja, wat is er eigenlijk niet te vinden?

Onze 8-jarige zoon Simen heeft een florerende eierhandel waar hij veel plezier aan beleeft

Lees “Wel 1.000.000 items in de antiekboerderij van Erik en Erika” verder

Het begon 21 jaar geleden met één vleermuis waarmee een buurvrouw kwam aanzetten. Inmiddels vangt Anja Sjoerdsma met de onmisbare steun van onder anderen haar vriendin Judith Wieringa 180 vleermuizen per jaar op. Maar hoelang nog?

De opvang telt begin november ruim 20 verweesde en gewonde vleermuizen. De meeste daarvan komen op krachten in met doeken behangen kasten. Die staan in de keuken van het huis aan de rand van Adorp, waar Anja met haar man Peter en hun zonen Johann en Rick woont.

Anja en Judith zitten aan de keukentafel met een vers bakje koffie voor zich. Ze hebben nog geen slok genomen als de volgende tijdelijke gast wordt binnengebracht. Johan en Gaby van de dierenambulance brengen een jonge dwergvleermuis. Hun komst was aangekondigd.

Lees “Jonge en gewonde vleermuizen in goede handen bij Anja en Judith” verder

Het aftellen is begonnen, over tweeënhalve maand is het gebeurd met dierenpension Veldzicht in Den Andel. Jan en Henny Stijfhoorn stoppen per 1 januari met het pension dat al 52 jaar bestaat. ´Puur vanwege onze leeftijd. Ik ben 69, Henny 68´, zegt Jan. ´We willen niet wachten tot we lopend achter een rollator de honden moeten uitlaten.´

´We zijn al jaren aan het afbouwen, zodat de overgang straks niet zo groot is. Sinds een jaar vertellen we onze klanten dat we ermee stoppen. De meeste vinden het jammer.´

Zolang het niet hoeft, willen we hier niet weg

Lees “Nu nog dierenpension, straks alleen huize Veldzicht” verder

´Sorry, we are closed´ staat er in het klein bij het grote reclamebord voor skelters en trampolines. Definitief, wel te verstaan. Per 1 oktober is Jan-Wrister Meijer gestopt met de verkoop van het buitenspeelgoed.

Maar de Bedumer heeft een nieuwe passie: het opknappen en verkopen van oldtimer trekkers. ´Ik ben nu eenmaal een druk baasje dat wat om handen moet hebben.´

Dinsdagmorgen drinkt Jan-Wrister (54) een kop koffie aan de keukentafel in zijn boerderij aan Ter Laan. Een bijzondere boerderij, met een door de aardbevingen beschadigde schuur en precies gelegen onder de hoogspanningsleiding. Die wordt in de toekomst verplaatst hoewel dat nog niet helemaal zeker is. Tussen de boerderij en het spoor komt de nieuwe rondweg om Bedum. De aanleg ervan is eind september officieel begonnen.

De verkoop ging als een wilde

Lees “Jan-Wrister verruilt de skelters voor oldtimer trekkers” verder

Appels plukken voor appeltaart en appelmoes. Met dat doel is een delegatie van woongroep Loug Warffum op een zonovergoten zondag in september naar Abelstok gereden.

In de oude boomgaard tussen Mensingeweer en Wehe-den Hoorn wandelt het groepje van vijf bewoners onder enthousiaste begeleiding van Bianca Smit en Alma Veldman over het nieuwe zandpad. Ze pauzeren een tel bij de kortgeleden geplaatste houten brug annex picknicktafel.

De tassen van Action en Jumbo blijven eerst vrijwel leeg, op een enkele appel en peer na. ´Dat wordt een klein appeltaartje´, concludeert een Louger lachend. ´Voor iedereen een héél klein stukje.´

Lees “Naar Abelstok om appels te plukken voor taart” verder

´Hé Piraat, Hans Piraat of Hans Hoed.´ Iedereen in Wehe-den Hoorn groet Hans Weijer en andersom. Deze ochtend zit de flamboyante ´man van handel en wandel´ op een rieten stoel voor zijn huis aan de Mernaweg. Naast hem zijn twee jack russells en op zijn hoofd de onafscheidelijke zwarte hoed.

´Niet te ver hè´, roept hij naar zijn buren die net wegfietsen. ´Komt goed!´

´Ik kan met iedereen goed opschieten, met jong en oud´, zegt Hans, die zijn leeftijd geheim houdt. ´Af en toe wil ik gewoon 28 zijn.´

Hans neemt een trekje van zijn elektrische sigaret en wijst naar zijn woning waarvan hij de muren binnenkort wil opknappen: ´Dit is mijn zeventiende adres, heb hiervoor in huizen, op een boerderij en in een woonwagen gewoond. Ik heb al acht levens achter mij, heb van alles beleefd. Uitgeleend geld foetsie en enkele boten kwijtgeraakt door diefstal. Aangifte gedaan, maar de boten nooit teruggezien. Tegenwoordig verzeker ik ze maar.´

Lees “Hans ´Piraat´ Weijer, man van handel en wandel” verder

Jaap Frankes uit Baflo is dinsdagmorgen al vroeg te vinden bij de 13de-eeuwse kerk in Tinallinge. ´We gaan opnames maken voor een documentaire over de gemeente Baflo in de Tweede Wereldoorlog. Over een uurtje, om tien uur, beginnen we.´

Een kwartier later arriveren de documentairemakers Sander Blom, Niels Brouwers en Jesper Bauer in een van de mooiste dorpjes op het Hogeland. Eerst laat Jaap hun plekken zien waar opnames gemaakt kunnen worden, waarna de drie de voorbereidingen treffen voor een interview in de kerk met Freek Stuivenga (83) uit Assen.

De in Baflo geboren en getogen Freek weet van alles te vertellen over de oorlog, datzelfde geldt voor zijn even oude vrouw Johanna (Scheerstra). Zij woonde in de oorlogsjaren aan de Roordaweg in Tinallinge waar vlakbij in de avond van 16 december 1941 een blindganger in de grond verdween.

Een geluk bij een ongeluk, ook voor haar toenmalige buurjongen Elibert Datema (81), die even later de kerk binnenstapt. Gezien hebben Johanna en Elibert de inslag niet, ze sliepen op dat moment. De niet-ontplofte bom ligt nog altijd diep in Eliberts tuin. Johanna, Freek en hij kunnen op de decimeter nauwkeurig aanwijzen waar zich de krater bevond.

Zeven bommen kwamen die avond op en bij Tinallinge terecht, afkomstig van een Engels vliegtuig dat op weg was naar Wilhelmshaven in Duitsland. Vermoedelijk had het te kampen had met ijsafzetting en wilde de bemanning van de bommen af om ballast kwijt te raken. Zes ontploften, waarvan één met fatale gevolgen.

Lees “WOII actueel in Tinallinge tijdens opnamedag voor documentaire” verder