Meer dan genoeg aanspraak heeft Harm Heethuis als hij aan het vissen is. Dat is niet zo vreemd als je in het bezit bent van een Volkswagen T2B uit 1977.
Harm is er zuinig op, maar tijdens oldtimerritten mag iedereen die dat graag wil even plaatsnemen in zijn busje. ´Er komen geen hekken omheen met een bordje Niet aankomen.´
Lees “Harm, man met machtig mooi VW-busje” verder
De vlet Diva gaat zaterdag de winterstalling in. Traditioneel halen de eigenaren, een vriendenclubje, tijdens de laatste tocht van het seizoen zwerfafval uit het water.
Vlak voor vertrek bepalen Denny en Thea Pelupessy, Harm en Anneke Post, en Bix Jacobse woensdagochtend waar ze de lunch zullen nuttigen. Ze zijn er snel uit omdat slechts een beperkt aantal horecazaken open is en varen via Schouwerzijl vanwege een stremming niet kan. Het wordt Abrahams Mosterdmakerij & Restaurant in Eenrum. Daarmee ligt de route vast: Winsum-Eenrum vice versa.
Lees “Water stukje schoner na laatste tochtje met Diva” verder
Een opvallend voertuig heeft Harm Slager een halfjaar geleden op de kop getikt: een oude legerambulance uit België van zijn eigen bouwjaar: 1954.
Deze middag haalt hij naast zijn woning aan de Tjarda van Starkenborghweg in Tinallinge de 100 pk-motor uit de 3-tonner.
Lees “Harm sleutelt aan een oldtimer van zijn eigen bouwjaar” verder
Louwrens Haaima verkocht vorig jaar zijn vrijstaande woning in Zandeweer om kleiner te gaan wonen. Niet in een huis, maar op zijn boot Breehorn. En waarschijnlijk vanaf komend voorjaar in een camper. Leve de vrijheid!
In jachthaven Hunzegat in Zoutkamp brengt Louwrens de meeste tijd van het jaar door. Een mooie uitvalsbasis, vlak bij het Lauwersmeer en het Reitdiep. Een kamer in villa Zuiderhorn in Warffum houdt hij aan als vast (post)adres.
Lees “Louwrens verkocht zijn huis en woont sindsdien op een boot” verder
Mensen in het Reitdiepdal met verrekijkers, dat moeten vogelaars zijn. Of er een bijzondere vogel gespot is? Ja, jonge zwanen, is het verrassende antwoord.
Het gezelschap natuurliefhebbers bij Hekkum staat op het punt het land in te trekken om zwanen te ringen.
Lees “De zwanenringers zijn er klaar voor” verder
Ben the Banjoman heeft een korte pauze ingelast, na anderhalf uur rondhobbelen door het centrum van Winsum met countrymuziek en Nederlandstalige meezingers.
Tegen 1 uur bezet hij de meterkast op de hoek van de Onderdendamsterweg/Schoolstraat, zijn werkattributen – een paard en banjo – naast zich. In de hand een fles appel-vlierbessensap. ´Heerlijk, de kaasboer gaf me deze delicatesse toen ik voor zijn Kaas-Notenhuysch speelde.´
Huib uit Epe gaat schuil achter Ben the Banjoman, zijn zelfbedachte creatie waarmee hij in het hele land optreedt en zijn brood verdient. Al sinds zijn middelbareschooltijd en dat is voor de veertiger een flink aantal jaren geleden.
´Het blijft leuk om mensen in een leuke stemming te brengen. Daar krijg je zelf een positief gevoel van. De reacties zijn vrijwel altijd positief. Grapjes worden ook uitgehaald. Dan schuiven bezoekers het paard een suikerklontje tussen de tanden bijvoorbeeld. Kinderen geven hem geregeld een aai over de neus, maar vaak kijken ze eerst even de kat uit de boom.´
Ben the Banjoman hobbelde er wel rond. The show must go on hè!
Covers zingt de Veluwenaar, zichzelf begeleidend op de banjo. Na de optredendip vorig jaar – corona immers – is hij weer steeds vaker te vinden in winkelcentra en op braderieën en markten.
´Soms is het best vermoeiend als je grote speeloppervlakte moet bestrijken en vele kilometers aflegt. Dat voel je echt wel aan het eind van de middag.´
Winsum is voor hem geen onbekend terrein, Promotie Winsum nodigde hem al vaker uit. ´De grootste ronde door het dorp heb ik al gehad, straks speel ik nog op het bedrijventerrein. Rond een uur of drie zit mijn optreden erop.´
Het weer is perfect voor hem, droog en niet te warm. ´Ik was twee jaar geleden op een braderie waar vanwege de hitte – het was bijna 40 graden – nauwelijks meer bezoekers rondliepen. Maar Ben the Banjoman hobbelde er wel rond. The show must go on hè!´
Tijdens het vertellen is hij erg enthousiast. Het is bijna niet voor te stellen dat dezelfde Remon Franssen (60) stilletjes uren zoet is met de bouw van kerken. Modelbouw welteverstaan.
´Ik ben niet de rustigste man ter wereld. Zeker als ik passie voor iets heb, kan ik wel eens druk overkomen. Dan moet de emotie eruit! Mensen denken dat ik thuis de hele dag als een gek door het huis ren. Dat is niet zo. Wel ren ik drie keer per week een rondje om het dorp.´
Lees “Remon haalt in Zuurdijk het maximale uit de tijd” verder
´Het is uit nood geboren´, zegt Jos Wismans (67). Samen met zijn kleinzoon Jitse Tunnissen (17) loopt Jos het Pieterpad met een flinke wandelkar. Met daarin onder meer een zijn kampeeruitrusting, kleding en levensmiddelen.
´In 2015 ben ik van de ladder gevallen. Ik was bezig met de belettering op de gevel van het kinderdagverblijf waar ik als conciërge werkte. Daarna heb ik nooit meer kunnen werken.´
Lees “Jos loopt het Pieterpad met een zelfgebouwde kar” verder
Op een mooie nazomerdag stuurt schipper Tsjerk Hesling Hoekstra zijn zeilklipper Willem Jacob door de vaargeul richting Noordpolderzijl. Vlak voor het zeehaventje keert de Stadjer zijn 26 meter lange schip. En dat is een prachtig gezicht.
´Voor mij is het makkelijker hier te keren dan in de haven vlak voor de sluis´, zegt Tsjerk als hij voet aan vaste wal zet. De operatie is geslaagd, al dreigde de voorkant van de klipper heel even aan de grond te lopen. Zijn schip heeft een diepgang van 1 meter en zo gek veel water staat er niet buiten de geul.
Lees “132-jarige Willem Jacob eindelijk weer eens in Noordpolderzijl” verder
Bij John Brantsma lopen werk en hobby in elkaar over: werken bij de plaagdierbeheersing en in zijn vrije tijd mollen vangen en wespennesten verwijderen.
Op een middag zet John (46) klemmen in wijngaard Hof van ´t Hogeland op Groot Maarslag. Hij is al jaren de vaste mollenvanger van wijnboerin Elma Middel.
Lees “Mollen houden John bezig, wespen laten zich dit jaar nauwelijks zien” verder