De stemming zit er goed in bij (van links af) Gon, Uuske, Hanneke, Kitty, Dorothe en Annemieke.
Met hun vrolijke gedrag en opvallende rode T-shirts vallen ze zondag op tussen Winsum en Pieterburen. Zes vriendinnen uit het Westen, uit de buurt van Leiden, bereiken die dag hun doel dat ze zich in 2010 stelden: in tien etappes het Pieterpad lopen.
De route lieten ze direct afdrukken op T-shirts die in al die jaren nauwelijks van kleur verschoten zijn. Even na het middaguur wandelen de vijftigers vlak voor Mensingeweer.
Voordat ze Eenrum uit zijn is het dik twee uur later. Het gezelschap is blijven hangen op de Liefhebbersdagen van kwekerij De Kleine Plantage.
´Elk jaar doen we in september met zijn zessen één driedaagse etappe van tussen de 50 en 60 kilometer. Met het laatste traject Zuidlaren-Pieterburen voltooien we de loop. We sluiten in Pieterburen met een verrassing af´, vertelt Dorothe, samen met Kitty de regelaar. De andere vier weten nog van niks. Ze moeten nog 3 kilometer geduld hebben.*
Hebben ze al plannen voor een vervolg? ´We gaan een nieuwe route lopen, maar weten nog niet welke. We hebben nu van zuid naar noord gelopen, een optie is het Marskramerpad, dat gaat van Den Haag naar Bad Bentheim, van west naar oost.´
*De (eigen) finishfoto van het groepje in Pieterburen. Kitty en Dorothe hebben certificaten en champagne geregeld. ´Toen we gingen proosten, bood bewoonster Hilde Bakker spontaan aan om bij haar in de tuin te komen drinken. Heel leuk. We hebben ervaren dat Groningers zeer gastvrij en vriendelijk zijn´, meldt Dorothe ´s avonds namens de zes.
´Je moet in beweging blijven. Dat is mijn drijfveer. Hardlopen kan helaas niet meer vanwege mijn kunstheup. Dus wandelen Trijnie en ik veel.´
Jan Willem Nanninga (65) is als gepensioneerd sportleraar uiteraard op de hoogte van het belang van voldoende bewegen. Donderdag in de vroege ochtend wandelt hij het rondje Maarhuizen. Maar het had ook Schaphalsterzijl kunnen zijn. Of Garnwerd met een rustpauze op een van de terrassen in het dorp aan het Reitdiep.
Meestal vergezelt Trijnie hem, maar die heeft deze ochtend andere bezigheden. ´Je kunt al wandelend de mooie omgeving in je opnemen en je komt altijd wel iemand tegen om even een praatje mee te maken. We gaan ook vaak op wandelvakantie.´
Jan Willem staat even stil bij de Enne Jans Heerd in Maarhuizen. ´Fantastisch hier toch? De bewoners en Staatsbosbeheer willen er echt iets moois van maken.´
Da´s toevallig, een vertegenwoordiger van Staatsbosbeheer wacht bij de monumentale boerderij op de komst van gedeputeerde Mirjam Wulfse. Ze gaan overleg voeren over de plannen die, zo legt de ´eigenaar´ aan Jan Willem uit, wel een flinke zet kunnen gebruiken. Het overleg vindt zo plaats in de sfeervolle boomgaard. De stoelen en flip-overs staan klaar.
De ontwikkeling in de gemeente Het Hogeland boeien Jan Willem en niet alleen omdat hij toevallig fractievoorzitter is van de PvdA. ´In 2010 ben ik in de raad terechtgekomen. Dit is mijn derde termijn. Het is prachtig werk. Je doet het voor de mensen en vanuit een ideologie. Het is een vrijetijdsbesteding en daarom vind ik dat je het met elkaar aangenaam moet maken. In de fractie lukt dat, de sfeer is goed. En dat geldt ook voor de raad.´
Met cremeren voorkom je dat mensen langs je graf lopen en zeggen: hier ligt Jan Willem Nanninga, die klootzak
Tijdens zijn wandelingen doet de Winsumer soms inspiratie op voor zijn maandelijkse column op de site van PvdA Het Hogeland. Op persoonlijke titel schrijft hij in de rubriek ´door de Rode bril´ over alles wat hem bezighoudt. ´Voor mijn eerste column na de vakantie heb ik nog geen onderwerp.´ Na even nadenken: ´Misschien moet het over het begraafbeleid gaan.´
En dan gaat het al snel over de persoonlijke keuze voor cremeren of begraven. ´Ik wil later gecremeerd worden, net als mijn ouders. Maar als je over een begraafplaats loopt, zie je wel een stuk historie, dat is ook mooi.´ Lachend: ´Maar met cremeren voorkom je dat mensen langs je graf lopen en zeggen: hier ligt Jan Willem Nanninga, die klootzak.´
De gemeentepolitiek ligt nog even stil. Op 18 september is de eerstvolgende raadsvergadering. De fractievoorzitter, geboren in Sint Jacobiparochie, opgegroeid in Baflo en de afgelopen vier decennia woonachtig in Winsum, kan daar niet bij zijn. ´Trijnie en ik hebben onze vakantie nog tegoed, we gaan wandelen in de Vogezen.´
Nog even terug naar het leraarschap. Jan Willem, tenger als in zijn jonge jaren, stond op Het Hogeland College in Warffum bekend als een fanatieke sportleraar, die veel vroeg van zijn leerlingen. ´Ik kom geregeld oud-leerlingen tegen, zoals nu. Ze groeten altijd vriendelijk en vaak maken we een praatje. Dan mag ik wel concluderen dat ik het zo slecht niet gedaan heb.´
Het is warm weer en je hebt net je tweede schooldag erop zitten. De kameraden Thomas Hooghuis (14) en Ivar Mansholt (15) weten waar ze verkoeling en ontspanning moeten zoeken: in het Winsumerdiep bij De Boog. Met soms acrobatische hoogstandjes springen ze af van de brug die Winsum en Obergum met elkaar verbindt.
Ivar springt, Thomas kijkt toe.Thomas springt, Ivar kijkt toe.Een duosprong.
Beachvolleybal in Ulrum, zaterdagmiddag op de Leerweg naast café Neptunus, met het trio Kwik, Kwek en Kwak als een van de deelnemende teams. Op de foto retourneert Kwak de bal, Kwek en Kwik (rechts) kijken toe.
Het toernooi is een van de activiteiten tijdens de feestweek, die later deze dag wordt afgesloten met een feestavond bij Neptunus.
Felle strijd aan het net bij een eerdere wedstrijd.
Dat valt niet mee! Met een temperatuur die pijlsnel richting de 30 graden gaat, loopt Leonie woensdagmorgen met haar zoons het Pieterpad. Een hoedje op, de schouders bedekt en wat wel blootgesteld is aan de zon ingesmeerd met een flinke laag zonnebrand. ´En we hebben drie flessen water mee, die we onderweg bijvullen.´
Wielrenners in het kielzog van de derny´s, zaterdagavond de spectaculaire afsluiting van de jaarlijkse wielerdag in Kloosterburen. De bestuurders van de Franse motorfiets hebben het tempo er flink in.
Marian en Riëtte.De twee vrijwillige gidsen geven bij de start een korte uitleg.
Een fietstocht halverwege onverwacht afbreken voor een wadlooptocht. ´Goa moar mit, fiets ken wel ien schuur´, roepen Riëtte en Marian Danhof, gidsen van Dijkstra Wadlooptochten. En zo geschiedde: samen met zo´n dertig militairen, tien toeristen en de tweeling dinsdagmiddag het wad op voor een zwerftocht van dik 2,5 uur. Spijt? Geen seconde. Wat een ervaring!
Bij de dijk achter Westernieland, in de Linthorst Homanpolder, begint de tocht met een korte uitleg. Marian (Eenrum) en Riëtte (Baflo) stellen zich voor en vertellen dat ze zussen zijn. ´O, zijn jullie zussen!´, grapt een militair. De gidsen zijn het gewend. ´Elke keer worden soortgelijke grapjes gemaakt. Straks ga je ons ook nog vertellen dat jullie een tweeling zijn, wordt er vaak aan toegevoegd.´
Op naar het wad. Marian en Riëtte voeren het gezelschap aan.
We gaan even verderop de dijk over en banjeren al snel door het slik van de kwelder. Makkelijker loopt het verderop over de drooggevallen zeebodem. Bij het doorwaden van de geulen komt het water soms tot de dijen. Een van de militairen roept verschrikt dat hij een NaZa heeft en wijst naar zijn kruis. Afkortingen zijn uitgevonden in het leger.
Ze hebben beiden geen elektrische fiets en hij is geblesseerd. Dus komt het extra goed uit dat Jan en Marja Oostindiën ook dit jaar de catering verzorgen van de fietstocht van de buurtvereniging Churchillweg in Zoutkamp.
Ze wachten bij buurtschap Schifpot, tussen Garnwerd en Feerwerd, op de tweede groep fietsers. De Zoutkamper vlag wappert op de aanhanger. ´We hebben koffie, thee, water, fris en fruit. Van Dirk Sloot kregen we ijs voor in de koelbox. Toch handig dat je buurman garnalenvisser is.´
Aan de fietstocht op deze warme zaterdag doen 25 buurgenoten mee, die in twee groepen een route van 40 kilometer fietsen. En óf de e-bike populair is! Alleen Edo Wiersum trapt zijn kilometers nog weg op een ´ouderwetse´ fiets.
Ze hebben de boom precies op de goede plek neergezet
Bezoekers van Albert Heijn en andere passanten zullen op de maandagavond misschien vreemd opkijken. De steiger aan het Omsnijdingskanaal in Winsum wordt dan gebruikt door sporters en niet door vissers of chillende jongeren.
Guido Weening van Bootfit- Het Verschil (een nieuw onderdeel van voetbalschool Het Verschil) instrueert op deze warme zomeravond vijftien vrouwen die deelnemen aan bootfit. Ze maken een ontspannen indruk en hebben lol, hoewel de hoge temperatuur het sporten extra zwaar maakt.
De gele hesjes hebben het zwaar. Vanaf links: Jelte Oosterhuis, Jacob Werkman, Berend Baar, Chris Boersma en Anneé van der Muil.
Twaalf voetballers in het veld en twee geblesseerden langs de kant. Bedrijvigheid op het sportcomplex van Noordpool UFC op de woensdagmorgen, waar de walking footballers hun wekelijkse onderlinge potje spelen. Rennen is verboden voor de 60-plussers, ze mogen alleen in wandeltempo voetballen.
De oudste speler ontbreekt. De 84-jarige Bert Stiekema heeft last van zijn heup en komt daardoor al een halfjaar niet in actie. ´Twee keer per week ga ik naar de fysiotherapeut. Ik hoop dat ik ooit weer kan meedoen.´
