De knutselaars, vanaf links Kate, Rose en (binnen) Lisa.
Uren knutselwerk is er aan voorafgegaan en het resultaat is ernaar. De ramen en vensterbanken van Lisa Douwsma (33) zien er op hun ´paasbest´ uit.
Pasen is sinds kort het thema, daarvoor was het de winter en na 5 april is het de beurt aan de lente. ´Hoe ik dat aanpak, verzin ik als het zover is´, zegt Lisa.
Ruim zes jaar zorgt pedicure Lisa zo jaarrond voor een vrolijke noot in haar straat, de Hunzeweg in Garnwerd.
Er ligt zo´n partij boomstammen dat het lijkt alsof ze een verkooppunt begonnen zijn van haardhout, maar Nico en Janneke Kuipers zijn echt voor zichzelf bezig aan de Lageweg in Bedum. En voor hun kinderen.
Voor fietsers en voetgangers betekent het omrijden en omlopen nu de monumentale ophaalbrug Zuidema´s Klap bij Niekerk er maandenlang uit ligt.
Waterschap Noorderzijlvest laat hem restaureren. De in 1879 gebouwde brug over het Hunsingokanaal verkeerde in zeer slechte staat.
Werknemers van Koninklijke Oosterhof Holman zijn bezig met het herstel van de landhoofden en pijlers. De brug is in januari al gedemonteerd en krijgt in de werkplaats in Harlingen een opknapbeurt.
Monique en Frans met Griemel voor het voormalige koetshuis. Griemel is met afstand het meest eigenzinnige schaap van de kudde van 34 dieren. Die trouwens allemaal een naam hebben.
Frans Bongenaar en Monique Duran zijn in hun element op Tammensheerd, de monumentale boerderij uit 1832 tegenover het haventje van Pieterburen. Voor hun vele dieren zal dat niet anders zijn.
Dertig jaar lang werd Tammensheerd gekraakt, waarna Frans (73) en Monique (63) tien jaar geleden eigenaar werden. ´Het was eigendom van de erven van haarkunstenaar Maître Henri. Zijn plan om er een rustplaats voor kunstenaars van te maken, is nooit van de grond gekomen.´
Harmannus Blok rijdt in het Reitdiepdal in Groot-Wetsinge op een zonnige voorjaarsdag mest uit. Zoals het dertig, veertig jaar geleden gebeurde. ´Dit past mij mooi´, zegt-ie zelf.
De stalmest – afkomstig van pony´s en schapen – komt op 8 hectare land dat de hobbyboer in gebruik heeft van de gebroeders Horinga.
Met zijn tweeën zitten ze op het bankje op de Reitdiepdijk bij Garnwerd. Marietta Rust speelt gitaar, Jan Kerkhoff luistert.
Kerkhoff en Rust, je verzint het niet! ´Je wilt het niet geloven, maar mijn vorige huis heb ik twee jaar geleden verkocht aan de familie De Dood´, vertelt Jan lachend. ´De koper en ik gaven elkaar een hand. Hij zei: ik ben De Dood. Ik zei: ik ben Kerkhoff.´
Rob Vlaar leunt in de wagen op het raamkozijn en blikt naar buiten, mijmerend over de toekomst. Plannen zat immers.
De bakker/muzikant probeert deze zaterdag de oven – deels gemaakt van Winsumer klei – uit en doet dat samen met Peik Suyling en Peter Schmidt uit Amsterdam. De wagen staat op het terrein van voormalig schoolgebouw De Holm aan De Streekweg in Den Andel.
Grote kans Roelof Danhof (25) wandelend aan te treffen in een straal van 6 kilometer van zijn woonplaats Eenrum. Roelof, melker van beroep, heeft het wandelvirus te pakken.
´Sinds oktober wandel ik, tussen de 8 en 12 kilometer per ronde en meestal twee keer per dag. De reden? Ik woog 145 kilo, dat is veel te zwaar. Bij de geringste inspanning raakte ik buiten adem. En mijn vriendin (Christien Bom) en ik rookten. Daar zijn we twee weken eerder mee gestopt. Als nu ergens mensen roken, vind ik het stinken.´
Je moet het toch echt zelf doen
Tijdens hun vakantie in september drong bij hem het besef door dat er wat moest gebeuren. ´Ik zag het probleem nooit, althans, ik wilde het niet zien. Ik ben zelf tot inkeer gekomen. En wil je iets veranderen, dan moet je het toch echt zelf doen. Als ik foto´s zie van voor september, schrik ik. Het is niet leuk om mezelf terug te zien.´
Het wandelen in combinatie met een gezonder eetpatroon (´minder snoepen, gezond eten deden we al´) werpt zijn vruchten af. Roelof raakte in ruim vier maanden tijd 34 kilo kwijt. ´Er moet nog 16 kilo af, want mijn doel is minimaal 50 kilo af te vallen en op 95 uit te komen. Maar ik ben op de goede weg en merk het resultaat: ik heb beduidend meer uithoudingsvermogen. In het begin vond ik een rondje Abelstok van 5,5 kilometer lang, nu doe ik dat ertussendoor.´
Roelof varieert zijn routes en wandelt met alle plezier. Een beetje regen of harde wind stoort hem niet. ´Wandelen is rustgevend. Je kunt altijd een gestaag tempo aanhouden, met fietsen heb je altijd de wisselende invloed van wind. En al wandelend heb je sneller contact met mensen.´
Roelof wandelt een rondje Abelstok. Hier staat hij op de brug in Wehe-den Hoorn.
Sommigen mensen herkennen hem zelfs niet meer, zegt Roelof. ´Pas als ze dichtbij zijn, zien ze dat ik het ben. Nu heb ik vanwege corona trouwens ook een ultrakort kapsel, misschien speelt dat mee. Maar veel mensen zijn verbaasd en complimenteren mij.´
Soms wandelt zijn vriendin Christien Bom mee, dan kiezen ze een korter rondje en lager tempo. Want Roelof kuiert bepaald niet. ´Normaal loop ik tegen 7 kilometer per uur. Via Strava houd ik alles bij.´
Wat ze altijd gezamenlijk doen, is zwemmen, in Winsum en Bedum. ´Zwemmen is eigenlijk het enige wat ik door corona echt mis. We hopen dat de zwembaden weer snel open mogen.´
Sjouke Elzinga mag graag veehouder zijn, maar af en toe borrelt twijfel op. ´Het is een manier van leven, dag en nacht ben je boer. Het gaat altijd maar door. Dat kun je alleen doen als je het leuk vindt. Maar ik heb weleens de vraag gesteld of ik hier mee door moet gaan. De regelgeving die Den Haag ons oplegt, de storm aan kritieken. Onterecht in mijn ogen.´
Sjouke wijst op een bord in de melkstal. Bezoekers aan een open dag konden hun reactie erop kwijt. ´Soms motiveert het me ´s ochtends om ernaar te kijken. Heel veel bedankjes, mensen schrijven hoe leuk het was en hoe mooi het bedrijf is.´
Je kweekt meer begrip door te laten zien wat je doet
