Auke Pijl valt wel op als hij met zijn auto op pad is. Gewoon voor de leuk heeft hij zijn VW Polo (steilheck) uit 1983 opgetuigd met een driewielertje en leeg kratje.
´Je ziet op de weg vaak lachende gezichten van mensen die mij passeren. Dat is toch leuk? Het breekt een beetje de sleur voor hen´, zegt de inwoner van Baflo.
Lees verder “Lol om driewielertje en leeg kratje op oude Polo”Als je een keer pech krijgt, kun je altijd op de fiets verder
Je hebt je tuin met vette klei en wilt losse grond. Om die reden zoeken Hans en Gina Boekema uit Winsum de beste aardappelen – of beter gezegd aardappeltjes – uit de ´composthoop´ van landbouwer Derk Gesink in Mensingeweer.
Hans: ´We hebben de halve tuin overhoopgehaald en beginnen misschien een moestuin. Aardappels zorgen ervoor dat de grond mooi los wordt. We poten ze en dan zien we wel of het lukt. We kunnen ons er in elk geval geen buil aan vallen.´
Lees verder “Afval-aardappelen moeten grond van Hans en Gina losser maken”Ik moest zó lachen
Piet Pestoor mag graag in de tuin werken. Op een zonnige lentedag verticuteert hij het gras. ´Eén keer per jaar is het nodig om het mos weg te halen, want dat wil hier wel groeien´, zegt de 91-jarige Winsumer.
´Als het mooi weer is, ben ik in de tuin bezig´, zegt Piet. ´En als het regent, vermaak ik me wel in huis. Een beetje de boel opruimen en zo.´
De tuin aan de Wierdaweg in Winsum omvat gras met bloemenborders. Groente en aardappelen verbouwt hij niet. ´Die koop ik wel.´
Lees verder “Tuinieren grote hobby van 91-jarige Piet Pestoor”
Even buiten Ulrum verrichten twee monteurs werkzaamheden aan de 37,5 meter hoge mast van Vodafone.
Marc is bezig met het kastje op de grond, zijn collega John bevindt zich dik 30 meter boven hem. Weer ver daarboven mooie wolkenpartijen, maar daar zal John weinig oog voor hebben.
Om half vijf ´s ochtends in de auto gestapt
´Dit is een routineklus, voor ons is het alsof je op de grond werkt. Het is ook niet gevaarlijk, de veiligheidsmaatregelen zijn streng. Vandaag doen we een kleine aanpassing aan de mast´, vertelt Marc.
Om half vijf is hij deze ochtend in Middelburg in de auto gestapt. Wat dat betreft had zijn collega een makkie, die woont in Emmeloord. ´We kijken als we nog tijd hebben nog even bij de mast in Winsum en dan rijden we terug naar huis.´
Voor wie Ida Wierenga-Spijk (72) zoekt een gratis tip: ga naar De Goliath, daar moet ze zijn. Zo ook deze maandagochtend*, haar Kia Picanto staat naast het molenhuis. Zou molen Ida geen betere benaming zijn voor de poldermolen? ´Ik doe veel voor de molen, maar dat zou me te veel eer zijn.´
Ida schenkt in de molenschuur koffie in en snijdt koek. Vanuit het keukentje: ´Wat hebben organisaties mij vervloekt in het begin. Mij maken ze niks wijs. Met mijn fotografisch geheugen heb ik een sterk wapen in handen. Wat er ooit gezegd of beloofd is, zit in mijn geheugen gebeiteld.´
Dankzij de kordate, innemende, enthousiaste en geen blad voor de mond nemende Ida staat de meest noordelijke molen op het vasteland van Nederland er piekfijn bij.
´In 1993 heb ik in drie, vier maand 51.000 – toen nog – gulden bij elkaar geluld voor een nieuw rieten dak. De actie was hard nodig, want als het regende werd het binnen net zo nat. Voor een geeltje wordt De Goliath weer een juweeltje, heette de actie.´
Lees verder “´Alle dagen zijn geweldig, al 33 jaar lang´, zegt vrijwillig molenaar Ida”Hij kreeg er twee, ook eentje op zijn andere wang
Wie door het Warffumerbos fietst of wandelt, zal verbaasd opkijken. Het bos langs de spoorlijn lijkt wel een natuurbegraafplaats of een decor voor een kunstproject.
Staatsbosbeheer heeft honderden nieuwe boompjes geplant en voorzien van een wildkoker. Dit om te voorkomen dat reeën en andere dieren schade aanrichten aan de nieuwe aanplant.
De kap van zieke essen heeft het bos flink uitgedund. Ook elders op het Hogeland heeft de essentaksterfte, een agressieve schimmelziekte, flink huisgehouden.
Hij heeft zijn repertoire erop aangepast. ´Normaal draai ik de nieuwste muziek, maar daar kan ik nu niet mee aankomen´, zegt stadsorgelman Joris ten Have lachend.
Voorzien van een bekertje verse koffie staat Joris bij zijn grote trots De Pronkjewail. Op deze zonnige maandag is hij in Winsum, op verzoek van Stichting De Hoven. Vanochtend stond hij met zijn draaiorgel urenlang bij verzorgingscentrum Winkheem en nu is verpleeghuis De Twaalf Hoven aan de beurt. Vrolijke afleiding voor de bewoners in deze voor hen onzekere en tegelijkertijd eenzame tijden.
Lees verder “Joris (25) kan niet stuk bij de ouderen”
´Dat we weer kunnen bossen, doet ons goed´, zegt kweker Koos Stolwijk (60), terwijl hij tulpen plukt in zijn kas. Aan de andere kant van de wand worden ze door zijn medewerkers ontdaan van de bol, gebundeld en verpakt.
Koos is met Paul Rozema eigenaar van Waddenpracht, een van de tulpenbedrijven in Kruisweg. Dagenlang lagen de werkzaamheden praktisch stil door de coronacrisis. Koos: ´Aan de veiling mogen we 30 procent leveren van normaal door de weggevallen export. De eerste dagen hebben we de voorraad uit de koeling aangesproken. Nu kunnen we gelukkig weer aan de slag, ook omdat we voor particulieren bezig zijn.´
Lees verder “Tulpenkweker Koos: Dat mensen zó met je meeleven, geeft een geweldig gevoel”We hebben ons wel wat op de hals gehaald
De Anna 6 met aan boord George en Leendert vaart het haventje van Noordpolderzijl binnen om vervolgens terug te keren naar zee.
Bokschoten Sleepdienst ploegt de vaargeul regelmatig om het snel dichtslibbend zeehaventje bereikbaar te houden voor wadvaarders.
´Dit doen we met de Anna 1, de Anna 6 of met beide tegelijk. Achter de boot slepen we een slibploeg over de bodem. Die maakt het slib los zodat het met het afgaande tijd wegstroomt´, vertelt eigenaar Peter Bokschoten. Hij groeide op in de stad en Eppenhuizen, waar zijn ouders een huisje hadden.
Gemeente Het Hogeland gaf de opdracht voor de baggerklus, waterschap Noorderzijlvest betaalt mee.
Fietsenmaker Bert van der Laan – binnenkort 70 – is al meer dan een kwarteeuw de enige middenstander in Feerwerd. Noemt zichzelf de laatste der Mohikanen in het dorpje met nog geen 200 inwoners. ´Zolang ik er aardigheid in heb en mijn gezondheid het toelaat ga ik door. Op dit moment zie ik geen reden om te stoppen.´
Bert vertelt, ondertussen in zijn werkplaats sleutelend aan een scooter, dat doorwerken deels een financiële reden heeft. ´Mijn vrouw Willie is 7 jaar jonger en ik heb slechts een klein aanvullend pensioentje, opgebouwd in de tijd dat ik monsternemer was. Maar anders hadden we de winkel ook nog gehad. Het laatste wat ik wil is achter de geraniums zitten.´
Lees verder “Fietsenmaker Bert ´de laatste der Mohikanen´ in Feerwerd”Tegen hun prijzen kan ik als kleine ondernemer niet opboksen
