Categorie: Moi!

Brigitte, de clown van zondag, veegt maandag haar straatje schoon

Het regent en de wind is stevig, toch is er maandagmiddag in de Hoofdstraat in Kronkeldörp (Kloosterburen) opvallend veel bedrijvigheid. Bewoners vegen hun straatje schoon. Brigitte Korhorn is een van hen. ´De confetti vind je het hele jaar terug in huis.´

Voordat de veegauto langskomt, vegen de bewoners de overblijfselen van de carnavalsoptocht van het trottoir op straat. Hond Bram, een kruising tussen een Friese stabij en een Duitse staande, kijkt toe hoe zijn bazin met de veger in de weer is. ´Het was gisteren een mooie optocht van hoog niveau´, blikt Brigitte terug. ´Door het slechte weer waren er helaas minder toeschouwers dan normaal.´

Brigitte nam zoals altijd zelf ook deel aan het hoogtepunt van het carnavalsweekend. Dit keer als clown. ´Het was een eerbetoon aan Cees van Noort, de oprichter van carnavalsvereniging Oldeclooster. Hij heeft veel voor het dorp betekend en liep jaren mee, vaak als een trieste, verdrietige clown. Zijn pak en pruik heb ik gedragen.´

Dinsdagavond wordt het carnaval afgesloten met het Deurzettersfeest, dat is voor de echte doorzetters. Daar hoor ik niet bij

Lees verder “Brigitte, de clown van zondag, veegt maandag haar straatje schoon”

Dirk geniet alle dagen van zijn paradijsje

Voor Dirk is er genoeg te doen aan de Schouwerzijlsterweg.

Dirk (Johannes) Ronda zou er toch moeten zijn. Zijn auto staat voor het hek, de schuurdeur staat open. Naar binnen dan maar. De kippen maken dat ze wegkomen. ´Hier ben ik!´ Dirk zit op een stoeltje in de hoek van de schuur. Kijken, rusten en genieten.

De 74-jarige Winsumer is alle dagen in zijn paradijsje aan de Schouwerzijlsterweg te vinden. Heeft daar bij de rioolwaterzuivering 11 schapen, 1 ram, 5 kippen en 1 haan lopen. Vroeg in de ochtend en in de namiddag verzorgt hij de dieren. Al veertig jaar, het was al zijn domein voordat de zuivering er was. Meerdere liefhebbers hadden daar indertijd een lapje grond met een schuurtje. Derk (Hazekamp) en Dirk zijn de enige overgeblevenen.

Het waterschap heeft er geen omkijken naar

Lees verder “Dirk geniet alle dagen van zijn paradijsje”

Extra vroege kriebels voor moestuinder Willem

Willem maakt de goot langs zijn akker netjes.

Op de laatste dag van februari verzet Willem Dijkstra veel werk op zijn moestuin in Winsum. ´Door het prachtige weer kwamen de kriebels dit jaar vroeger dan ooit. In Kruisweg, waar ik met een goede vriendin een akker heb, zijn we ook al druk bezig geweest.´

Natuurlijk neemt Willem – een oude bekende, zie onderaan – in de winter geregeld een kijkje op het volkstuinencomplex tegenover de Aldi. ´Om te controleren of alles in orde is, plannetjes te bedenken en voor het oogsten van prei en boerenkool. Maar ik ben nu alweer een week of twee echt bezig, onder meer met het uitdiepen en netjes maken van de goot.´

Een van zijn plannetjes is inmiddels uitgevoerd. ´Ik gebruik voor het eerst gazonrand tegen slakken. Die kruipen er niet graag bij omhoog, verwacht ik. We zullen zien of het werkt.´

Lees verder “Extra vroege kriebels voor moestuinder Willem”

Een monsterklusje op de brug in Schouwerzijl

Jeannet beoordeelt op de brug in Schouwerzijl de kleur en helderheid van het water.

Jeannet is maandagmorgen met plastic en glazen potten gevuld met water in de weer op de brug in Schouwerzijl. ´Vandaag moet ik op negentien verschillende plekken monsters nemen. Ben begonnen in Bedum en eindig vanmiddag in Noordpolderzijl. Daarna gaan de monsters naar het laboratorium.´

De 48-jarige Jeannet doet dit werk al vijftien jaar met alle liefde voor haar werkgever, waterschap Hunze en Aa´s. ´Ik vind het fantastisch om buiten bezig te zijn. Moet je eens kijken!´, wijst ze in het rond.

Kwaliteit van het water is flink verbeterd

Lees verder “Een monsterklusje op de brug in Schouwerzijl”

Brandweerbus uit Oostenrijk bezorgt Stephan het ultieme gevoel van vrijheid

Rune en Stephan op de dijk tussen Schaphalsterzijl en Schouwerzijl.

Stephan Jullens (47) uit Winsum rijdt rond in een voertuig dat in het oog springt, een brandweerbus uit 1978. ´Het is de manschappenwagen geweest van de vrijwillige brandweer in Haibach, Oostenrijk. Waarschijnlijk werd de bluswagen eraan vastgekoppeld.´

´Het is zo machtig mooi! Matrasjes mee, ergens heen tuffen en daar een tijdje bivakkeren. We kunnen er met het hele gezin (vijf personen) in. Zo´n bus geeft een gevoel van ultieme vrijheid. Dat had ik ook met mijn Volkswagenbusje, mijn eerste auto. Een T2, je weet wel, zo´n hippiebusje.´

Schuddend als in een cakewalk rijden we over de klinkers van de Nieuwstraat

Een stukje rijden dan maar, naar Schouwerzijl. Stephan heeft de bus altijd bij de Jeneverbrug staan. Zoon Rune (11) is ook ingestapt. Direct wegrijden is er niet bij, het starten kost even tijd. Na een minuutje gaan we schuddend als in een cakewalk over de klinkers van de Nieuwstraat. Op asfalt voelt het gelukkig een stuk comfortabeler.

´Ik zag deze bus in 2013 langs de kant van de weg staan bij garagebedrijf Kramer in Uithuizen. Groen uitgeslagen van de algen. Ik was er wel nieuwsgierig naar. De uitlaat was kapot, verder was alles prima, zei de garagehouder. Het was echt een koopje.´

Soms voel ik me net Sinterklaas

Lees verder “Brandweerbus uit Oostenrijk bezorgt Stephan het ultieme gevoel van vrijheid”

Klaas is op pad met de metaaldetector, want hij heeft toch een uurtje over

Hij heeft een uurtje over, het is zonnig en dus is Klaas Boneschansker met zijn metaaldetector in de weer bij Groot Maarslag. ´Je moet er wel feeling voor hebben, een mooie zwaai hebben.´ En nee, voor het geld doet de Leenster het niet. ´Als ik dat zou doen, had ik nu bij de voedselbank gelopen. Het is puur hobby.´

Amateurarcheologie vindt de 46-jarige eigenaar van een dakdekkersbedrijf al zeven jaar een mooie bezigheid. ´Het meeste wat je vindt is rommel. Oude spijkers, dat soort spul.´ Een tel later hoort hij aan de piep dat er weleens iets bijzonders zou kunnen liggen. Hij graaft en haalt de minidetector erbij. Ontdaan van de klei blijkt de vondst toch ijzer. ´Mmm, waarschijnlijk een roestige spijker.´

Dat het ook anders kan, bewijzen foto´s op zijn smartphone. ´Kijk, dit is een zilveren kruisje van 3,3 bij 2 centimeter. Was volledig verwrongen toen ik het vond, waarschijnlijk is het een of meerdere keren geraakt door een ploeg. Ik heb het laten restaureren. Deskundigen kunnen het tot dusverre niet thuisbrengen.´

´Ik heb in al die jaren 90 mantelspelden gevonden. Ik ga nu op zoek naar nummer 91´

Lees verder “Klaas is op pad met de metaaldetector, want hij heeft toch een uurtje over”

´Fiets kopen, meneer? 20 euro! Slot zelf openbreken!´

Lars heeft net iets uit het water gevist en bekijkt de vondst. Joas is met een dreghaak in de weer.

Een fiets aangeboden krijgen als je door het centrum van Winsum fietst, dat moet een zeldzaamheid zijn. Donderdagmorgen was het raak. ´Fiets kopen meneer? 20 euro, je moet zelf het slot openbreken!´

Een duister zaakje? Welnee, Joas Knol (14) en Lars van der Hoeven (11) vissen in het Winsumerdiep, naast De Boog en café J&A. Joas met een dreghaak, Lars met een magneet. Binnen vijf minuten hadden ze al een oude damesfiets te pakken. En de Gazelle bieden ze aan iedere passant aan. Zo ook aan vier Pieterpadlopers, die de humor er wel van kunnen inzien en lachend hun weg vervolgen.

We gaan ermee naar de oudijzerboer, hopelijk levert het nog een beetje op

Lees verder “´Fiets kopen, meneer? 20 euro! Slot zelf openbreken!´”

Klus in schilderachtig kerkje

Schilder Bert Wiersum legt maandag de laatste hand aan het plafond van het kerkje van Breede. De volgende dag zullen steigerbouwers de steiger in het witte kerkje afbreken en een nieuwe opbouwen voor het sauzen van de muren.

De Eenrumer voert het werk samen met Theo Buikema uit, namens Hoogeland schilders. In het plafond van het middeleeuwse kerkje zaten veel scheuren door de aardbevingen en de stuclaag had geen optimale hechting meer. Grondig herstel volgde. De oude laag is vastgezet en er is een weefsel aangebracht. Daarna is het plafond in zijn geheel in authentieke stijl gestukadoord.

De draagconstructie van de toren was door toedoen van de boktor aangetast

Lees verder “Klus in schilderachtig kerkje”

Iwikje maakt heerlijke bonbons, maar smult er zelf niet van

Iwikje vult de voorraden in de vitrine aan.

Het water loopt je in de mond bij Yann Chocolaterie La Poutré, het winkeltje midden in de Westerstraat in Winsum. Sinds vier jaar eigendom van Iwikje la Poutré, een jonge onderneemster van 24. ´Op zaterdag helpt mijn moeder (Jolanda van Leeuwen) mij mee. Nieuwe klanten willen haar nog weleens complimenteren:´Wat heeft u een prachtige zaak!´ Ze denken dan dat ik een medewerker ben.´

Donderdagmorgen om tien uur vult Iwikje de bonbons bij. De eerste klant meldt zich al snel en wil zijn geliefde verrassen met een doos bonbons, het is immers Valentijnsdag. Iwikje vult de doos met precisie, doet er een vrolijke strik om en een tevreden man stapt de deur uit. Daar kan-ie mee aankomen!

Mijn ouders wilden mij een bijzondere naam geven, toch komt die gewoon uit een boekje

We moeten het eerst maar eens hebben over de opvallende naam van de chocolatier. ´Mijn ouders wilden mij een bijzondere naam geven, toch komt die gewoon uit een boekje. Maar ik ben nog nooit een naamgenoot tegengekomen. Wel stuitte ik op internet keer op een prijswinnende hond die Iwikje heet. De achternaam duidt op de Franse oorsprong, maar dan moet je wel erg ver terug.´

Een en al lekkernij…

Iwikje nam de chocolaterie begin 2015 over van Jan Batstra. ´Ik woonde toen nog in Wehe-den Hoorn en maakte daar al bonbons. Een winkel in Winsum leek mij ideaal. Omdat Jan een vaste klantenkring had opgebouwd, heb ik de naam Yann gehandhaafd.´

Lees verder “Iwikje maakt heerlijke bonbons, maar smult er zelf niet van”